Manuël de Bom: 't is goed; 't is vergeten en vergeven, uw ziek-zijn en uw vluchten,[1] meneere Mohammed (ge ziet dat ik óok weet wat de Hegira is! Maar sedert wanneer sticht ge godsdiensten ten bate van kemel-drijvers? Is het omdat ge van de Woestyne komt? [pardon])[*] Ik zeg dus dat het u vergeven is, ziek te zijn geworden; maar zie dat het niet meer voor-valle, hoor! en kom ons spoedig vertellen dat ge beter zijt, of wij gaan gelooven dat het allemaal flauwe kul is, en dat wij het waren die u embêteerdegen![*]

Enfin, zooveel te beter als ge nu weêr eene... bourgeoise maag, en dito spijs­verduwing en los-koppigheid bezit. Ik noem zoo 'n toestand "bourgeois", omdat ik, helaas, weêr verre van goed ben. 'k Ben het ik nu die omloopt als een versleten koerspeerd, den dag nadat het, 's avonds daarvoren, gesoupeerd heeft met te veel Champagne. (Hoe vindt-de mijne omschrijving? Ze werd me toevertrouwd door een onnuchter jockey, die aan rheumatiek leed.) Ik ben af; 't is te zeggen dat ik op ben. Is dat niet duidelijk?

— Maar van minder-natuurlijke dingen gesproken: Oktaaf Steghers is al zot.[2] Neem hierin-gesloten post-kaart, Manuël mijnen vriend, en, voorzooverre de verlichting het toelaat, lees ze... Ziehier hoe ik u voorstel dien jongen te cureeren. Gij krijgt natuurlijk ook zijn portret; dan schrijft ge hem uw ontwerp eener bloemlezing uit bloemlezers, en... stuurt hem zijn kop terug, onder voorwendsel dat hij te leelijk is. Ik... brand de oogen uit de photographie, brand tevens de vier hoeken af, en schrijf er langs achteren op: "Et cependant, ton Amélie t'aimait si tant";[*] — waarna ik hem schrijf dat ik het conterfeitsel gestuurd heb naar den uitgever, en dat deze thans zijne biographie vraagt, en een uittreksel op zegel van zijn geboorte-akte, voor de contrôle, ziet-de! Tevens laat ik hem schrijven door twee bewonderaarsters, — en ge zult zien dat hij me nochtans niet vermoorden zal, integendeel!

— Hebt gij geen aliënist in uwe familie?[*] Hij zou aan dien Steghers óok zijn portret kunnen vragen, omdat hij in zijne werken die bijzondere ontaarding meent te hebben bemerkt, die letterkundig genie heet... — Enfin, het hangt alleen van u en van mij af, om van dien jongen eene beroemdheid te maken. En welk thema voor eene sarcastische novelle: "Oktaaf de Stijger, Poëtaster", met een treffelijk karakter-doordiepen!, onderwerp dat ik u van harte toewensch.

— Manuël, ik ben vies-gezind en "ill-natured". Ik loop zwaar van een nieuwen bundel gedichten. 't Is nog maar de eerste maand dat ik hem "ontvangen" heb, en ik geloof dat het zou kunnen verergeren. 't En is niets in zijn eigen; maar wat ik zweeten zal om het er uit te krijgen! 't Is te eenvoudig, ziet-de! 't Is alleen "Een jaar", d[at] is: ik zelf, een heel jaar lang, een jaar dat zou meê tellen (ik mag daarvan meê spreken), met al het uiterlijke en al het innerlijke....[3] Ik raad u aan, mij uit te lachen: zoo'n boek is niet te maken; ik zou er in opbranden, en 't is zot van er aan te denken; — maar het maakt me ziek en vies-gezind

— en ik schei er uit, eenmaal op dat kapittel gekomen: 't is al vervelend genoeg voor me-zelf en voor Mariette, die niet weet wat ze heeft aan mij...