Beste Manuël,
Van harte bedankt, zulde! Maar vindt ge 't in der daad welvoeglijk dat ik bij Delbeke ga?...[1] Nu ge mij bij hem hebt opgehemeld, wordt het voor mij verbazend moeilijk, voor hem te verschijnen, vooral als sollicitant. Gij kent nog mijne bescheidenheid niet! — En daarbij: tot wat zou het dienen? 't Kon misschien eerder kwaad dan goed. En 't is misschien diplomatischer, dat ik in 't geheimzinnige duister blijf, terwijl mijn naam als een gouden vlinder van mond op mond fladdert... Wat denkt ge?...
Ik geloof dat de zaken anders goed gaan. Ik heb in hande, via Van Cauwelaert,[2] een brief van Descamps-dirigeable-zelf,[3] waarin het heet "que ma demande fera l'objet d'un examen bienveillant".[*] Beters: ik weet, langs den weg van Prof. Verriest,[4] dat mijne kandidatuur zeer sympathiek is aan Cyrano van Overbergh.[5] De plus fort en plus fort:[*] mijn stadgenoot Helleputte staat me voor met hand en tand,[6] op conditie... dat ik aan de Rotte blijf (sic!). En last not least: niemand minder dan... Koning Albert van Belgie wordt aan mijn lot geïnteresseerd. Ziehier op welke wijze. Voor enkele dagen stuurde van Dishoeck hem mijn Guldens-schaduw,[7] en kreeg een dankwoord terug, waarin ik den "hooggeprezen dichter" heet. Nu heb ik daar als volgt gebruik van gemaakt: door een vertrouwde vriend wordt den intiemen secretaris en vriend van den koning, Ingenbleeck,[8] over mij en mijne verwachtingen aangesproken, opdat hij er Albert's belangstelling voor winne. Dat kan alleen goed doen, natuurlijk.
Nu zou er nog éen mensch voor mij te winnen vallen: een bloedverwant van Mejufvrouw Belpaire, de heer Lagasse, die heel veel invloed op den betrokken minister Descamps en dezes bureelen bezit...[9] Nu heb ik al zoo dikwijls bij Mej. Belpaire aangeklopt,... en dan: ze kon wel denken dat het dáarom was dat ik haar den Schaduw van me-zelf stuurde. Kunt gij niet een woordje bij haar lossen? Ge ligt tegenwoordig in de bovenste lade bij haar!...
Manuël, wees gezegend boven alle vrouwen;
Nora, " " " " mannen.
Nora, " " " " mannen.
En neem me niet kwalijk dat ik hier zonder meer uitschei: ik heb een gansche Hollandsch-Belgische toenaderingscommissie op den lever liggen![10]
Van ganscher harte,
Uw
Karel
Annotations
[1] Zie brief 303, noot 4.
[2] Van de Woestijne bedoelt de pas verkozen volksvertegenwoordiger Frans van Cauwelaert.
[*] 'Que ma demande fera l'objet d'un examen bienveillant': dat mijn verzoek het voorwerp zal zijn van een welwillend (= mild) onderzoek.
[4] Van de Woestijne bedoelt Gustaaf Verriest.
[5] Van de Woestijne bedoelt Cyrille van Overbergh.
[*] 'De plus en plus fort': hoe langer hoe sterker. In dit geval slaat het op zijn argumenten om te vermoeden dat hij echt kans maakt om de baan te krijgen.
[6] Van de Woestijne bedoelt Joris Helleputte.
[7] Volgens een brief van Van de Woestijne die hij op 3 of 4 juni 1910 aan zijn uitgever schreef, was De Gulden Schaduw sinds begin juni 'in den handel'. Zie 'Altijd maar bijeenblijven'. Brieven aan C.A.J. Van Dishoeck, 1903-1907, p. 137.
[8] Van de Woestijne bedoelt Jules Ingenbleek.
[9] Van de Woestijne bedoelt Charles Lagasse.
[10] Op 27 juni 1910 vond in de Senaat de derde Hollandsch-Belgische Conferentie plaats, met als doel 'het bewerken van oeconomische toenadering tusschen beide landen'. Van de Woestijne schreef er twee verslagen over voor de NRC. Ze verschenen op 28 en 29 juni 1910.
