Donderdag
14 Mei
Beste! Driedubbele beste!
Ik dúrf u niet schrijven alles wat mij voorvalt. Herinnert ge u nog de schoone theorieën die 'k voor u op papier bracht met mijne beste pen?[1] Ge zoudt wel lachen, zaagt ge nu hoe ik die theorieën toepas! Fataliteit!... Vrije Wil...!! Ge kunt niet gelooven hoe... zwak ik geworden ben. Vóor mij zie 'k op den muur, als een "Mane(!), Thecel, Pharès",[2] in groote letters gloeien:
GUST, JE BENT EEN ONMACHTIGE!!!!
Vergeef me, schrijf me 't is gelijk wat, en steek spoedig dezen hemelblauwen brief in de bus.
Gust
de Gust van eertijds, eilaas! niet meer!
Annotations
[2] Oorspronkelijk: "mene, mene, tekel, upharsin" Bedoeld wordt hier: een onheilspellend voorteken. Mane, Thekel, Phares is ook een "muzikale fantazij" van Pol de Mont, verschenen in Jong Vlaanderen (1881), p. 13-23. Onder het pseudoniem Thekel schreef De Bom later in De nieuwe gazet.
