Brussel, maand[ag] 1-2-92
Houwe!
Mijn schoon-zuster is niet beter.[1] Reeds vijf- of zesmaal dacht men dat ze doodging. Op dit oogenblik hoor ik mijn broêr weenen in de keuken. Indien hij zijn vrouw verliest, blijft die sukkelaar met drie kinderen.
Wilt ge eens uitleggen aan Baseleer waarom ik hem niet meer schrijf om naar Brussel te komen.[2] Hij zal wel begrijpen dat ik hem, in déze omstandigheden, niet kan thuis brengen & behoorlijk ontvangen.
Sedert één week heb ik in 't geheel niet meer gewerkt. Nu moet ik mij zeven of acht dagen met geschiedenis bezig houden, want Dinsdag a[anstaande] moet ik een studie leveren van een 30-tal b[lad]z[ijde]n, over een zaak die 'k in 't geheel nog niet ken![3]
Daarna voltooi ik mijn studie Meunier[4] (misschien 5 blz. van Vl[aamsche School], niet meer). Twee blz. zijn reeds geschreven, o.a. een synthesis van Meunier's werk, onder den vorm van een beschrijving der kolenstreek: ik ben van dat gedeelte nogal tevreden, de stijl is niet Vlaamscheschoolachtig.
Ik kan hier alleen "Orchideeën" van Couperus bekomen,[5] en het Elzev[iers] tijdschrift[6] is niet in de Bibliotheek. Wilt ge mij dus Eline Vere[7] en Een Illuzie[8] afzenden? Een verlangen[9] heb ik gelezen.
Ik weet waarachtig niet wat ik voor het bijblad van nr 3 zal leggen.[10] Ik heb geen enkel onderwerp (ik heb er wél, maar alleen onderwerpen die me twee of drie maanden zouden vragen om fatsoenlijk opgepoetst te worden). Ik vrees u niets te kunnen geven dat goed genoeg zal zijn. Ik zou iets buitengewoons willen vinden!...
[2]
Ik heb de beoord[eeling] Extaze[11] van Flanor gelezen!!![12] Hij vindt dat er in dat boek niet genoeg gepoept wordt!!....
Ik had niet veel illuziën over Prulle van Hengstbroek,[13] maar ik dacht toch niet dat hij zóo gezond was.
Hebt ge het "Plebisciet" van den Spectator gezien?[14] Dat moest een moyenne geven van den literairen smaak in Noord-Nederland, op 't einde van 't jaar 1891... He wel, 't is wat schoons!
Ik heb gisteren aan Simons geschreven. Waarin verschijnt uw werk over "Als ik kan"?[15] Bezit ge niet "Les Parias de l'Art" van Delmer,[16] en kunt ge mij dat niet leenen? (Ik bezit geen centen om het aan te koopen).
Alfred-don Quixote[17] laat me niet meer los. Sedert een week loopt hij achter mij, en... beschermt me. Hij kan ons misschien nog nuttig zijn? ... Ik blijf ironisch.
Ik was niet aanwezig op het eerste dîner Magny[18] van Dw[elshauvers] Het is zéer góed afgeloopen, schijnt het. Dees maand zal ik daar zijn.
G[ust]
Annotations
[2] Van deze brieven is geen spoor teruggevonden. Vermeylen zal achteraf (13 februari) Baseleer in Brussel ontmoeten samen met andere Als Ik Kan-ners die naar de tentoonstelling van Les XX komen kijken. Over de reis naar Brussel, zie brief 36, 37 en 38, telkens het incipit.
[3] Waarschijnlijk weer een seminariewerk. Hierover werd niets teruggevonden.
[5] Louis Couperus, Orchideeën. Een bundel poëzie en proza (Amsterdam, A. Rössing, 1886).
[6] Elsevier's geïllustreerd maandschrift (1891-1940).
[7] Louis Couperus, Eline Vere. Een Haagsche roman (Amsterdam, P.N. van Kampen & Zoon, 1889, 3 dln).
[8] Louis Couperus, Eene Illuzie (Amsterdam, L.J. Veen, [1892]) is een bundeling van korte stukken: Een Zieltje, Eene Illuzie, Een Verlangen, Uitzichten, Epiloog en Kleine Raadsels. Ze werden door Couperus telkens gedateerd. Het oudste: Den Haag. Aug. '89, het recentste: Hilversum-Den Haag. Dec. '91. Deze stukjes verschenen eerder in De Gids en in Eigen Haard.
[9] Louis Couperus, 'Een Verlangen', in: De Gids, IVde r., IX, 2de dl. (juni 1891), p. 431-442. Gedateerd door de auteur: Parijs, Dec '90. Achteraf opgenomen in de bundel Eene Illuzie. Zie [8].
[10] Het bijblad verscheen bij nr. 4, p. 65-72. Het bevatte geen bijdrage van Vermeylen.
[12] Flanor, 'Vlugmaren. Waarde Spectator', in: De Nederlandsche Spectator, 2 (09 jan. 1892), p. 16-17.
[14] Het plebisciet van de Nederlandsche Spectator werd georganiseerd door een oproep: 'Den lezer heil' (in: nr. 49 (5 dec. 1891), p. 389. Kwamen in aanmerking: alle literaire werken, 'wetenschappelijken arbeid in letterkundig schoone vormen' in het Nederlands geschreven en vertalingen in dichtvorm. Er mochten slechts negentiende-eeuwse auteurs vermeld worden. De uitslag verscheen onder dezelfde titel: 'Den lezer heil', in: De Nederlandsche Spectator, 1 (2 jan. 1892), p. 1-4. Er namen een driehonderdtal lezers deel aan het plebisciet. De voorkeur ging naar romans en novellen. Pol de Mont zou een gelijkaardig initiatief nemen in De Toekomst. Zie brief 63, noot 10.
[15] Het was de bedoeling om in het weekblad De Amsterdammer een stuk over Als Ik Kan op te nemen. Het is echter niet verschenen. Zie brief 7, noot 1 en brief 46, noot 1. Wel verscheen er een artikel van De Bom over Als Ik Kan in het Volksbelang van eind maart. Zie brief 57, noot 14.
[16] Louis Delmer, Les Parias de l'Art (Bruxelles, Maison Vve Monnom, 20 janvier 1892).
[17] Alfred de Smet.
[18] Het eerste 'Diner Magny' werd in Brussel door Jacques & Georges Dwelshauvers georganiseerd op 28 jan. 1892. Zie brief 14, noot 17.
