Neen, beste Manuël, ik ben niet ziek. Ik stel het zelfs zeer goed, maar heb het hier in Brussel zóo druk, dat ik waarlijk nog den tijd niet heb gevonden, u in 't lange en breede te schrijven, zooals ik verlang. Nu weêr: die Kongokwestie:[1] geen kleine zaak om u te documenteeren, zittingen bij te woonen, verslagen te schrijven, etc...
Geef me dus nog een dag of twee. Zondag hoop ik een paar uurtjes over te hebben. Dan vertel ik u bij schrifte al wat hier omgaat, over onze vrienden,[2] over de geneuchte van met journalisten om te gaan — rakalje, hoor! —, over innerlijk leven, en andere omstandigheden meer, te lang om te melden.
Dag Nora!
de vijven van Uw
Karel
Annotations
[1] Sedert 1904 was er hevige kritiek gekomen op de door Belgische kolonisatoren gepleegde gruweldaden in de Vrijstaat Kongo, die sedert 1885 privé-bezit van koning Leopold II was. Felle discussies in allerlei onderzoekscommissies, waarover Van de Woestijne geregeld zou berichten in de NRC, leidden er uiteindelijk toe dat de Belgische staat in 1908 Kongo officieel als kolonie overnam.
[2] 'Over onze vrienden' is door De Bom met een blauw potlood onderstreept.
