Paaschavond
17 April '92
Daar zit ik nu, in m'n eentje, rustig-eenzaam. op m'n kamer. Zonderling! — Op gewone avonden ontwaakt het bewustzijn van die eenzaamheid zelden in me. Maar Zondagavonds heb ik zoo heel gauw dat gevoel van verlatenheid — 'n zwakheid van me. — Ik denk dan aan Ibsen — De sterkste, die [']t meest alleen staat. Maar Stockmann[1] staat niet alléen. Hij heeft [']n vrouw, [']n dochter, twee jongens die aan hem hángen. — die hem steunen met hun affectie. En diíe geeft moed en kracht. Ik weet er nu alles van, sinds ruim een jaar. Maar ik voel ook dubbel nu al de ellende van het alleenzijn! — En als ik huiver voor de toekomst dan is [']t omdat ik vrees, dat dit warmrood intieme, daar ik naar verlang, naar snak, me nooit zal gegeven worden.
Je begrijpt dus nu, dat ik me volkomen kan inleven in jouw toestand. Gelukkig voor je heeft het vrij zijn op een kamer voor jou nog alle nieuws-aantrekkelijkheid! Ik woon al zeven jaar hier in Amsterdam als vrijgezel. De warme atmosfeer der huiselijkheid kan ik wel opzoeken, bij m'n getrouwden broer hiér. Maar -- dat is nog het echte niet voor me, sinds ik daar niet spreken kan over wat me [']t liefste is.
Wat er nog van me worden zal in de toekomst?
? ? ?
X X X
Nee, ik heb je niets uit m'n eigen zak gestuurd. Je krijgt integendeel nog 25 ct van het koersverschil. Of nu evenwel de Haarl[emsche] zelfs eens per maand een artikel van U zal willen nemen? Ik betwijfel het. Maar schrijf niet over kunst (je begrijpt, natuurlijk, dat is niets van mij, maar een opmerking van de redactie)[.] Ook
[2]
niet te groot, toch niet al te klein, anders is het [']t geld niet waard. Ongeveer 10 pagina's.
X X X
De 4e Aflev[ering] van de Vl[aamsche] School met letterkundig bijwerk heb ik juist van ochtend gekregen. De Aflev[ering] zelf is nog goed. Maar de litteratuur! Alleen [']t tweede vers van Helène Swarth past bij de mijne.[2] Dat van de Mont[3] is — geleuter, niet gevoeld, niet gedacht. Ook van Langendonck[4] vind ik niet mooi[.] En de rest! Mijn verzen staan er verdwaald onder.[5] Ik heb er nu spijt van, ze voor zoo 'n omgeving te hebben afgestaan. Niet dat ze zoó bizonder zijn. Er is herinnering in aan Verwey. Maar mij zijn ze innig lief, omdat ze heel uit m'n ziel gestroomd zijn. Ik ben benieuwd te hooren wat er van gezegd wordt. Ge houdt mijn pseudo toch strikt geheim!
Van Buschmann, wien ik een Haarl[emsche] gezonden had, kreeg ik tegelijk een brief, waarin hij zegt niet bang te zijn voor [']t moderne, maar alleen niet te willen weten van een moderniteit, die evenals de kunst van Luyten volgens mij, buiten-kunst is. Billijkheidshalve zal ik zijn verweer vermelden. Maar tegelijk er op wijzen dat zoo 'n stukje als van Van Cuyck[6] niet in zijn tijdschrift had hooren te staan.
Wilt ge mij eens zenden wat ge over "Besproken Plaatsen" geschreven hadt.[7] [']t Benieuwt me je eerlijke opinie te hooren.
O ja — ik heb nu maar éen ex[emplaar] van de Vl[aamsche] School gekregen. Hoe moet ik er mee aan om er mere te krijgen? Natuurlijk wil ik ze zelf niet vragen, om het pseudo; ge begrijpt. Als gij er Buschmann niet om vragen wilt; koop dan drie ex[emplaren] voor me en geef me den prijs op. Ik zend dien dan mét de 25 cents.
X X X
[']t Idee van de fumisterie, door Gust bedacht,[8] vind ik kostelijk. Ik heb er bij voorbaat hartelijk om gelachen! Als ge een nieuw tijdschrift maakt, wil ik je graag helpen: Maar — ik vraag: is [']t eigenlijk geen tijdverknoeien. Als ge
[3]
een mooie studie, novelle of dergelijks (tusschen haakjes, waar blijft toch je tooneelstuk[9] in 1 bedr[ijf] dat ge me in Antwerpen hebt laten lezen?) maakt, kunt ge die immers ook hiér geplaatst krijgen — desnoods onbetaald in Nieuwe Gids! — In elk geval ontraad ik sterk een 14-daagsch. Een maandblad is beter! En [']t beste: een verneukeratief, daar al de lui invliegen, daar ze niet uit wijs kunnen worden. Dat verslindt zooveel kracht niet, die ge voor iets beters gebruiken kunt. Maak [']t anders niet grooter dan de Jeune Belgique; leg u niet onder verplichting van te veel kopie te moeten klaar maken. Dát is míjn raad. Ik hoop er morgen nog toe te komen, Gust ook eens te schrijven, dien ik schandelijk verwaarloosd heb. Met [']t vele werken vergaat de lust tot briefwisselen me wel eens! — Ik heb ook nog een artikel in het Engelsch gemaakt voor het tijdschriftje van Grein.[10] Daar krijgt ge een ex[emplaar] van
Hartelijk gegroet met handdruk
Leo S[imons].
Annotations
[1] Hoofdpersoon uit Een vijand des volks.
[2] Hélène Swarth, 'Een Jonkvrouw', in: De Vlaamsche School, nr. V (1892), p. 66.
[3] Pol de Mont, 'Uit "Claribella"', in: De Vlaamsche School, nr. V (1892), p. 66-67.
[4] Prosper van Langendonck, 'Metempsychose', in: De Vlaamsche School, nr. V (1892), p. 70.
[5] Bergh de Leeuw, 'Oude Jaar', 'Rust' en 'Stemmen van liefde (Fragment)', in: De Vlaamsche School, nr. V (1892), p. 67-69.
[6] Frans van Cuyck, 'De Waaier', in: De Vlaamsche School, nr. V (1892), p. 71-72.
[8] Simons bedoelt de 'enquête' die Vermeylen in het geheim opzette, met de bedoeling de ouderen in de letterkundige wereld belachelijk te maken en tegen elkaar op te zetten. Zie brief 65, noot 12 en 13.
[9] Emmanuel de Bom (Van Mane), De Pessimist; Een akt (Antwerpen, J.E. Buschmann, 1891).
[10] Dit artikel in Dramatic Opinions werd niet teruggevonden, maar we vonden in de Oprechte Haarlemsche Courant van 21 april 1892 (93, p. 2) in de rubriek Kunsten en Wetenschappen wel een mededeling over dit artikel. De titel is niet bekend, maar het artikel handelt over Nederlandse dramaturgie en over de karakteristieken en de inhoud van Droomleven, Lotos en Het Goudvischje.
