Cronaca d'Arte, Gazetta letteraria en Vita Moderna worden in geen enkele Belgische instituut bewaard. Het is dus vreemd dat Vermeylen op de hoogte was van het bestaan en zeker van de inhoud van sommige Italiaanse bladen, te meer daar ze evenmin besproken werden in de tijdschriften die hij volgens zijn brieven regelmatig las (zoals De Nederlandsche Spectator, De nieuwe gids, La jeune Belgique, De Vlaamsche School, L'art moderne, Nederlandsche Dicht- en Kunsthalle, de NRC, Le Mouvement Littéraire, La Société Nouvelle, De Portefeuille en de Revue Universitaire). Vermeylen moet dus wellicht toevallig op een bespreking zijn gestoten, of iemand had hem erover verteld.