9 Mei 04.
KOIRELE, martyr!
1001 verekskuzeeringen dat ik de onbeschaamdheid heb gehad u dat Tantaloskarweike op te leggen.[1] Maar t is — heusch waar! — percies wat ik hebben moest, hoor! — En nu komde mijn vilijnich korpendu-achtig[*] redakteurs-hart weer waterachtig maken met dat (mij nog onbekende) boek over Bening — waarover een art[ikel] te schrijven ware![2] — Maar Koirele toch, dat is u zelf op den dolk des verraders werpen! Zal het dus gezegd zijn, dat ik niet alléén àl het lijden dezer booze wereld op mijn onzalig Oidipous-hoofd laden zal, en dat gij ook, zwelgend anders in geciseleerde frazen rond Kandaules en zijn mariage à trois,[3] een mijner meest gevierde medeplichtigen blijken zult? Doe's 't dan, tu l’auras voulu, Georges Dandin![4] Voor nr 4? Met platen? Voorniet?[*] Nu ziet ge hoe donker de ziel van een boekwurmen-driller is, he? Proef komt natuurlijk.
MANE
[5]
Annotations
[*] 'Korpendu' is een gewestelijke benaming voor een zure appel met een korte steel (vgl. Frans: 'court pendu').
[2] Zie brief 46, noot 5.
[3] Het verhaal van Candaules is bekend uit de geschriften van Herodotus (5de eeuw v.C.). Candaules, de laatste koning van Lydië, wil pronken met zijn vrouw, en staat daarom zijn gunsteling Gyges toe haar te bespieden terwijl zij naakt is. Ze betrapt Gyges en verplicht hem, als hij niet zelf wil sterven, Candaules te vermoorden. Samen regeren ze daarna over Lydië. In de bewerking van Van de Woestijne herkennen we de thematiek van de strijd tussen het lichamelijke en het geestelijke, van amor en eros. Gyges' angst om de vrouw van Candaules naakt te zien, weerspiegelt Van de Woestijnes twijfel over de eigen seksuele vermogens. Voor een bibliografische verwijzing, zie brief 43, noot 7.
[4] George Dandin is het hoofdpersonage in een (zwarte) komedie van Molière (1622-1673), George Dandin, ou le mari confondu (1668). Dandin is een boer die getrouwd is met Angélique, een meisje van adellijke afkomst. Haar ouders, de Sotenvilles, hadden gehoopt op een betere partij voor hun dochter, en laten dat aan Dandin duidelijk merken. Wat dat betreft is er een gelijkenis tussen Van de Woestijne en Dandin. De Bom parafraseert hier de gevleugelde woorden die Dandin zichzelf op het einde van het eerste bedrijf toespreekt ('Vous l'avez voulu, vous l'avez voulu, George Dandin, vous l'avez voulu'), daarmee bedoelend dat Van de Woestijne zichzelf met al dat werk heeft opgezadeld.
[*] 'Voorniet': voor niets, gratis. Van de Woestijne heeft uiteindelijk geen artikel over Simon Bening geschreven.
[5] De naamtekening staat bovenaan op de brief (omdat er onderaan geen plaats meer was).
