DEURLE
3 NOV 1905 18-19
Aan Nora en Manuel de Bom
Verdussenstraat 30
Antwerpen
Bij Berchem
van wege M[ariette] van de W[oestijne], nieuw élement van Vlaanderen
Verdussenstraat 30
Antwerpen
Bij Berchem
van wege M[ariette] van de W[oestijne], nieuw élement van Vlaanderen
ANVERS ARRIVEE
4 NOVE 05 0-1
aan Mane de Bom en zijn vrammes.
Mijn twee besten Nora en Manuel.
Ik zit neer bij het vuur, en bij Karel, en wroetel in alle onze oude correspondensies, waar ik zoo goede en heerlijke brieven van u twee in vind. Ik zeg me zoo in mij zelven, dat ik nog al een redelijk ingrat[1] schepsel ben en na die heilzame gedachte, zet ik mij u te schrijven. Hoe gaat met u beiden, mijn dierbaren? Met uw borst O Nora......? Met uw lever O Manuel.....? Is dat alles goed in de plooien, ik begin het fel erg te vinden, dat ge van zomer bij ons niet geweest zijt! Wij hadden er nochtans genoeg naar verlangd, de deceptie is, — wordt — blijft te grooter, maar wij zullen zeker een dag komen van de winter, en die toestand van gedachte, maakt me half getroost (poètique nest-ce pas?) ik geloof dat ik die schoone "tournures"[2] van Manuel geleerd heb, en ook een beetje van die meenige vlaamsche en hollandsche dichters, die ik van de zomer de eer had in mijn huis te ontvangen Wij hebben van deze week Verwey gehad, en.... hij heeft zijne verzen voorgelezen, Colossaal..... ik heb tranen gelachen! Aan onze eerste bij een komst zal ik u eens het genoegen geven u te laten hooren hoe die man zijne vi r r r r r r r r r zen zingt! Spreek me niet van, van Langendonck, dat is de "charmantste" mensch die ik mijn leven ontmoet heb, hij mag gerust bij ons komen wonen, hij zou wilkom zijne, wij hebben eenige zeer goede partijen gehad met hem! Ook veel genoegen gehad van het bezoek van de Ontrops, "zie hadden hulderen schoensten répertoire mede gebracht."
Hoe vindt ge die lolle van die "sculpturale" Pelagie![3] en alle dat minnewater kan dat spel niet wit wasschen, alles is nog in de zelfden toestand, en zal zeker ook zoo blijven! Maar spreken wij eens van onze Paul, Ne schat van ne jongen en zoo snel, en zoo dik, en zoo fel, en zoo lief, hij spreekt al, en hij loopt bijkanst, ik ben er stapel zot van en Karel ook. ik hoor hem razen en roepen van uit de keuken, wat is dat een vreugd met die kleine, móest ik dat alles herleven voor zoo eenen Paul, ik zou het met genoegen herleven'! Hij zegt Papa — Mama — Bo mama — Bo papa — "kijk hij kijken" (t'es gentsch het laatste) en zoo alle dingen,[*] hij bezit vier tanden en verwacht er nog eene meenigte, een beetje haar, en verwacht er ook veel meer, en zoo voorts, en zoo voorts!
daar komt hij binnen op de armen van de meid, zijn papa neemt hem in zijne armen, en Paul is zoo gelukkig en komt bij mij, nen toes, dada,... hij is weg!.... en zoo leiden wij een zoet leven, nu dat alle peinen voor bij zijn die zijn wij heele maal gelukkig en te vreden! Onze duitsche vrienden zijn weg,[4] ik heb er heel erg spijt in gehad, uitmuntend brave en genegene menschen dat komt me àlle dagen niet tegen[.] ik studeer razend mijn piano, Beethoven Beethoven, en nog Beethoven, ik geloof dat ik een beetje progres, doen, de stem laat ik varen, geen "zonnenschein" meer[5] (voor het oogenblik, Karel, vraagt me een beetje plaats op dit papier[)] Adieu dan, en alle beste vriendschap u van gansche ♥ Mariette.
Als ik het proza van mijn vrammes met een kritisch oog lees, dan denk ik aan een razend gevecht tusschen de Vries-te Winkel en Kollewijn om het lijk van Vercoullie-Grammaticus.[6] Voor 'tgeen de begrijpelijkheid aangaat: dan denk ik aan mijn eigen proza.
Ik ga Mariette uitnoodigen aan "Vlaanderen" meê te werken.
Waarmede ik, heusch groetend, verblijve
Uw
Karel.
Annotations
[*] 'Vrammes': vrouwmens, vrouw. Het voorgedrukte woord 'aan' na de eveneens voorgedrukte naam van Karel van de Woestijne werd door Mariette van Hende geschrapt.
[1] 'Ingrat': ondankbaar.
[2] 'Tournure': wending (hier: sierlijke manier van zeggen of schrijven).
[3] De exacte betekenis van deze passage is niet opgehelderd.
[*] 'Bo mama' en 'bo papa' (van 'bon mama' en 'bon papa'): grootouders. In dit geval gaat het om de ouders van Mariette.
[5] Van Beethoven is wel de 'Mondscheinsonate' bekend, maar geen 'Sonnenschein'. Wat van Beethoven het dichtst in de buurt komt, is een van de 'Irish Songs', 'Tis sunshine at last' (WoO 153 nr. 13). Het is moeilijk te achterhalen welk lied Van Hende hier bedoelt, maar misschien gaat het om 'An den Sonnenschein' (R.A. Schumann). Andere mogelijkheden zijn onder meer 'Im Sonnenschein' (R. Strauss, opus 87 nr.4) en 'Bienchen, Bienchen, wiegt sich im Sonnenschein' (R. Strauss 'Wiegenliedchen' opus 49 nr. 3).
[6] Van de Woestijne bedoelt Jozef Vercoullie.
