Eindelijk, vriend, hier ben ik![1]
Eerst van het wichtje gesproken dat ik sedert twee maanden in mijn' buik voel woelen: het Vrije Kunstje.
Nemen we maar 200 bladz[ijden] per jaar. Maar wordt dan 5 fr[ank] niet wat duur? Dat kunnen we enkel doen betalen indien ons tijdschrift een prachtuitgave is: schoon dik papier, geelachtig of lichtblauw getint, zeer zuiver letter, en formaat van de "Jeune Belgique". Aan de schoonheid van 't omslag hou ik zoo veel niet.
Ik vrees dat de kosten hooger zouden oploopen dan 375 fr[ank] In alle geval, 75 abonnenten zullen we gemakkelijk vinden, hoop ik.
Maar, leveren we alleen 16 bl[ad]z[ijden] aan het publiek — het "aftakelzuchtige"! — dan moet de tekst een echt "mirakel" wezen. Streng zullen we zijn, zeer streng, — en bovenal, zullen we niet plat liggen voor degenen die wat propaganda maken. Die zijn de ergsten!
De opvatting die uw geniaal brein baarde omtrent de zoogez[egde] beschermers van ons blad is colossaal goed. Pol de Mont, H[élèn]e Swarth, Jan Adriaensen, R. Stijns..... gij hebt ze heel goed gekozen; maar waarom Van Droogenbroeck ook niet.? ik ken het adres niet van de Hollanders. Dat zullen we wel vinden.
Ons tijdschrift mag geen afkooksel van de "N[ieuwe] Gids" zijn, en 't en zal! De "afvalligen"[2] zitten in een impasse, en daarin willen wij hen niet volgen. Die mannen zijn geen eerbiedigers der vrije Kunst. Zij vermurwen zich in den ijzeren halsband der stelsels en theorieën. Algemeen grondbeginsel: ons aan geene formule verslaven!
Laten we Franck maar zakken: hij zal gemeenteraadslid worden.
Bosiers ken ik niet. Hij kan redactielid worden, — waarom niet? Ik vertrouw mij op u daarvoor. Met Raf Verhulst heb ik nog niet gesproken. Hij wordt onzichtbaar. Morgen keer ik terug naar "het laatste Nieuws".[3] Wien nog gevraagd daarna, buiten Van Langendonck.... misschien!
Een dubbel n[umme]r om te beginnen: allerbest. Ziehier den gedroomden inhoud:
- "Vrije Kunst", openings–ghazel
- (misschien:) "Genesis" (de geboorte van het tijdschrift, in epische ïamben) Kees Droes.
- Verzen van Piet Van Assche (een cyklus, als 't kan zijn).
- Van Gust: De Bekoring van Sint–Antonius[4] (in vrijen versvorm, gelijk de Nordsee van Heine) Drie fragmenten:
- Avondschemering (misschien).
- Slampampen.
- Van de Levenslust.
Motto: Niet voor gelubden zing ik, maar voor mannen....Ik roeme luid het heil der aerdsche lusten.[5] (Dat zal niet gereed zijn voor donderdag). - Van Em[manuel Karel] de Bom: Danse du Ventre[6] snijd er den staart van af, en geeft daaraan een turkschen titel: P[ol de Mont] zal u dat wel kunnen geven!)
- Van C[yriel] Buysse: een prozastuk met klooten aan.
- Van Bosiers: een kroniek (schrijft hij over letteren alleen, of ook over kunst (in den engen zin) en muziek? Dat mag niet vergeten worden in ons blad).
Zouden we daarbij nog "Kruimeltjes" voegen, waaraan iedereen zou meêwerken?
Wat denkt ge over dit alles?
Donderdag neem ik dan den trein om 8.15 en om 9.11 val ik in uwe armen. Hartroerend, hé? Ik hoop dat ge heel het eerbiedwaardige pompierenkorps van Antwerpen bijeengeroepen hebt, om mij triomfantelijk te ontvangen! Is reeds de burgemeester verwittigd, alsook de gemeente– en de provincieraad?
Zaterdag 's avonds zal ik wel moeten wegtrekken. Ik zal u uitleggen waarom. — Daarenboven, ik heb u al een reden gegeven: ik bezit nog 49 fr[ank]! Morgen zal ik nog misschien 40 fr[ank] hebben: daarmeê kan ik geen 5 dagen in Antwerpen blijven. (Mijn' moeder had me wel zaterdag, voor mijn examen, 50 fr[ank] gegeven. Maar op twee dagen (en één nacht!) heb ik er 40 opgedaan — met verstand.) Ik dacht u dit alles te vertellen, — ik had vier groote bl[ad]z[ijden] genomen , en die wilde ik volschrijven — maar daar valt me juist een type op den rug, en ik moet uitscheiden te babbelen.
"Ons Tooneel" vergeet ik niet, podorrie![7] Maar ik weet nog niet wat u te geven voor 't eerste nummer. Mijn Keukenboek zou in eens moeten verschijnen,[8] en dat is te lang.
Ik had u nog een hoop dingen te zeggen, maar de type laat me niet los, en zit rechtover mij te zeeveren. Niente da fare![*] Ik zal u zoo veel te meer in Antwerpen te vertellen hebben.
Druk u handen en voeten met innigheid en ongeduld
Uw Gust
Annotations
[1] Met het schrijven, beloofd in de briefkaart van 2 augustus 1890 (zie brief 63). Deze brief kan bijgevolg gedateerd worden op 3 augustus 1890.
[2] Het is niet helemaal duidelijk wie hiermee worden bedoeld. Mogelijk gaat het om Albert Verwey en Lodewijk van Deyssel. Zie het Maandblad van het Taalverbond, jrg I, nr. 5 (1 september 1890), p. 55 en het Verzameld Werk van Karel van de Woestijne (deel VI), p. 630.
[5] Citaat uit Pol de Monts 'Dichters en philistijnen. Boutade in vier geharnaste rondeelkens', in: Jaarboek van het Taalverbond, jrg. II (Gent, J. Vuylsteke, 1890), p. 48-50. Zie ook het Verzameld Werk van August Vermeylen (deel I), p. 461.
[6] Nooit verschenen. Zie brief 29, noot 11.
[7] Naast Vrije Kunst, dat nooit opgericht werd, spreken Emmanuel de Bom en August Vermeylen nog geregeld over hun "tooneeltijdschrift". Het is in deze brief de eerste keer dat daarvoor de titel Ons Tooneel wordt gebruikt.
[8] Met "mijn keukenboek" wordt bedoeld: Vermeylen, Uit Brussel, in: Ons Tooneel, jrg. I, nr. 4 (5 oktober 1890). Dat artikel begint met de woorden: "Kent ge 't Echt dramatisch keukenboek?...", en steekt de draak met de "nationale drama's" door er parodiërende recepten voor te geven.
[*] 'Niente da fare' (It.): niets (aan) te doen.
