4 nov[ember] 90.
Vriend!
Wilt ge mij gelooven? Stuur Krinkels naar de maan (franco) met z'n "vlaamsche karakters" en z'n "fransche truters". En vooral, kerel, laat uw werk niet steken, en werp niets in de stoof, uitgenomen de pampieren van den bovengemelden; laat uw stuk niet te lang rusten, en kom binnen kort met een meesterwerk vóor de pinnen, om al die spekslagers te verpletteren. De beoordeeling van La Princesse Maleine bevalt u niet?[1] Ik vind ze dom. Dwelshauvers deelt volop mijn gedachte. (A propos, heb ik u reeds gezegd hoe geestdriftig Dw[elshauvers] van u spreekt?[2] Hij heeft u "allercharmantst" gevonden.)
Wilt ge mij nog éens gelooven? Stuur ook naar de maan (altijd franco) den ouwen pâ Ramb[oux], den vader "wiens kind zooveel genie zou kunnen hebben".[3]
De Raet wil ik éens hartelik met de ooren trekken.
Ik bezit de Princ[esse] Maleine niet. 'k Zal dat aan Dwelshauvers vragen.
Houdt ge ook van chrysanthemen? Ik heb mijn kamer vol ruikers gestoken. Alle Japaansche potjes en Delftsche vaasjes van salon en slaapkamer staan op mijn tafel en mijn schapraai. En ik bezit zeldzame soorten, jongen, met kleuren als een dalende zon, in 't water. Ge ziet dat van hier!...
Binnen twee of drie dagen krijg ik een schat op den nek: hoeveel weet ik niet. Misschien tien frank, misschien veertig, misschien tachtig frank. Ik zit op heete kolen.... En dan zal er wat gebeuren! Ik hou een reservefonds van 25 fr[ank] en koop me met de rest boeken en etsen. Mijn ouwe kozijn bezit ook veel Moezelwijn, en uitmuntende Moezelwijn. Hij drinkt dat nooit (de smerelap!) en brengt er mij altijd mee (de brave kërel!). Hij wil me flesschen van 5 fr[ank] aan 1.25 fr[ank] laten! Indien ik genoeg geld krijg (indien!...), dan koop ik een voorraad van die gezegende fluiten, en dan... dan komt Mane dat eens met zijn vriend Dwelsh[auvers] en mij opslurpen!... Maar dat zijn allemaal droomen! Ik wacht de gebeurtenissen af met ongeduld!
Voor eenige dagen ging ik aan Edm[ond] De Geest een lezing vragen voor 't Taalverbond.[4] Da's 'ne man! Ik ben 1 1/2 u. met hem gebleven, en hij liet me zien welk aardig effect een straaltje van de winterzon in een beker vol Champagne maakt! Ja menheer: toen ik wegging, waren twee flesschen op zij gezet. Ik stond nochtans zeer dapper op m'n pooten na die gezonde oefeningen — ik geloof het ten minste. Ik trad zeer dapper de deur uit, nam een verkeerde straat, en ging zeer dapper dolen in 't vlakke veld!
Het studentenleven, schijnt mij, ziet ge door een roziggekleurde ruit. Student zijn is geen lot van luilekkerlanders, alhoewel nu de beweging geestdriftig wordt en me mêesleept. Ik heb hier eenige goeie typen gevonden, vooral bij de socialisten. Gisteren zijn we gaan (ge-15nen) mossels en "fritten" vreten in dien bak van de Beenhouwersstr[aat] die ons een souper aanbood (rrrappelle-toi!...) Ik heb me daar een bult gelachen. (da's een figuur). Een student heeft een voordracht gegeven. Titel: Essai sur la Respiration sous-cutanée des accordéons.
Binnen veertien dagen moet ik een voordracht geven over het mysticism van Gustave Flaubert" (dat is geen zwanzerij, natuurlijk).[5]
Bij de studenten nochtans vindt men ontzaglijk veel ouwe, stokouwe oesters. Student zijn, ik zeg het nog éens, is 't ideaal niet. Maar jong zijn, en het weten, en het voelen!... En daarvoor hebde me niets te leeren!
Dag, Mane
Gust
Annotations
[1] Mogelijk gaat het om de besprekingen die Lode Krinkels over Maurice Maeterlincks La princesse Madeleine publiceerde in Ons Tooneel op 19 en 26 oktober en 1 november 1890.
[4] Tijdens de vergadering van de Brusselse groep van het Taalverbond op 20 november 1890 las Edmond de Geest twee bedrijven uit zijn toen onuitgegeven drama Elvira. Zie het Maandblad van het Taalverbond, jrg. I, nr. 8 (4 februari 1891), p. 79.
[5] Niet terug te vinden in de verslagen over de lezingen van August Vermeylen. Dat Vermeylen nochtans wel een lezing heeft gegeven, blijkt uit E. Goblet d'Alviella's overzicht van de geschiedenis van de Brusselse universiteit. Daarin vinden we expliciet de vermelding van Vermeylens lezing Le pessimisme de Flaubert, die hij gaf voor de Cercle des Etudiants en Philosophie.
Deze Cercle was door hemzelf en twee medestudenten gesticht tijdens de incidenten die zich afspeelden naar aanleiding van het geweigerde doctoraat van Georges Dwelshauvers (zie brief 98, noot 1 en noot 3). Zie E. Goblet d'Alviella, Université de Bruxelles pendant son troisième quart de siècle 1884–1904 (Brussel, M. Weissenbruch, 1909), p. 170.
