1-3-91
Zondag
Houwe [[In plaats van 'Mane' te schrijven, heeft Vermeylen een maantje getekend.]]
'k Heb uwen brief — den langen [1] — drie of viermaal herlezen. Dat is geen brief, 't is een Odusseus. (papa's toon:) ik zie met genoegen, jongeling, dat ge 't leven begint te verstaan!... Ware ik in Antwerpen! Waart ge te Brussel!!...
(Eenige uitroepingsteekens)...
... Ik begin een weinig te begrijpen wie mijn jongste liefde is. 'k Ben met Maria (nr 2) en miss Mousseline naar het concerto der XX geweest[2] en daar hebben we lang gepraat over Odilon Redon en Vincent van Gogh, die ze verdedigen. — Maria heeft "een vijs los" en een zeer zonderlinge stem, een Maeterlinck'sche princes,[3] enfin, die in de Groenstraat zou wonen. Miss Mousseline heeft dertig jaar, en is gehuwd (? zegt ze) met een beeldhouwer. Ze heeft in Nice gewoond, en Spanje en Algerië bezocht! In Parijs had ze haar atelier onder dat van Signac en Dario de Regoyos. Ze heeft heel haar fortuin op domme wijze weggesmeten, en dan, geruïneerd, heeft ze bij grossen "Zonondergangen" en "Maneschijnen" geschilderd, die naar Amerika trokken (ze maakte er soms tien per dag!)
Ze heeft zeer veel gelezen, en schat de "Tentation de St Antoine" hooger dan "Madame Bovary".[4] Dat maakt me geestdriftig. Ik wil die vrouw voort ontleden. Binnen kort, nieuwe details.
[2]
Als ge naar Brussel komt, wordt ge begeleid door Clara?? Zoo niet, zullen op 't derde gaan zitten (éen frank). Zoo ja, zal ik voor ons een tweede loge nemen (tien frank voor de vier plaatsen). Voor deze vertooningen [5] kan ik geen vrijkaarten bekomen. Waarschijnlik zal de regisseur mij toelaten niet te betalen. In dit geval, geven we gevieren den prijs van drie plaatsen. Dwelshauvers[6] zal mêekomen.
Den maandag kan ik naar 't Park[7] niet gaan. Dinsdag en woensdag wel. Indien men dinsdag of woensdag Siegfried[8] speelt, dan blijft ge hier. Sleur dan Pol de M[ont] met u mêe.
We zullen nog (indien P[ol ]d[e ]M[ont] hier is) éen avond doorbrengen bij Gregoire le Roy, den dichter van "Mon coeur pleure d'Autrefois".[9] Dien heb ik bekeerd: hij zal Vlaamsche gedichten schrijven![10] Voor meer details, spreek éens met Pol de Mont, aan wien ik reeds twee lange brieven heb geschreven.[11]
"Complemènten" aan Clara.
Heb u lief!
[[In plaats van zijn naam te schrijven, heeft Vermeylen een pijprokend varkentje getekend.]]
N[ota Bene] Hier wordt van geld gesproken: Zeg éens aan Moortgat (Toone) dat hij éen frank aan Dwelshauvers moet afsturen, — en aan uw broêr dat ik u zijn vijf frank zal geven, als ge zult afkomen. — Nu ga ik met Maria (nr 2) wandelen.
G[ust] [[Initiaal van de voornaam staat in het achtereind van een getekend varkentje.]]
Het adres van Jansionsky????????????????????[12]
Annotations
[2] Het tweede concert der XX. Zie L'art moderne, XI, nr. 9 (1 maart 1891), p. 69-70 en M.O. Maus, Trente années de lutte pour l'art 1884-1914 (Brussel, Librairie L'Oiseau Bleu, 1926), p. 111-112. Men speelde werk van Vincent d'Indy, Gabriel Fauré, Ernest Chausson, Pierre de Bréville, Henri Duparc, Emmanuel Chabrier, Julien Tiersot, Charles Bordes, Camille Benoit en Paul Vidal.
[3] Naar Maurice Maeterlinck, La princesse Maleine, z.p., z.u. [Gent, Impr. L. van Melle, 1889]. In 1891 verschenen drie nieuwe edities bij P. Lacomblez te Brussel.
[4] Allebei van Gustave Flaubert.
[6] Jacques Dwelshauvers.
[7] Parkschouwburg.
[9] Grégoire Le Roy, Mon coeur pleure d'autrefois (Parijs, L. Vanier, 1889.
[10] Zie o.a. Grégoire le Roy, 'Versponnen tijd', in: Zingende Vogels, II, 2de stuk (1891), p. 60.
[11] Niet teruggevonden.
