Ik liep sedert drie dagen met een brief voor u in den zak, en vergat hem in de bus te steken!
Hàd ik geld, ik stuurde u een schat op. Maar ach! driemaal ach! zelf[s] de vijf franken van uw broêr Zors heb ik opgedaan. Mijn schat is negatief.
Maar..........
Er is een maar, gelukkig voor u. Morgen dinsdag[1] zàl ik geld hebben. Ge neemt de trein om 5.4 u. (hier om 6.11 u.) en ge vertrekt 12.17 (2.70 fr.) Ik betaal uw plaats in 't Park (een goeie, zulle!) en ik geef u de vijf fr. (de "paardoog") die ge zult aan Zors overhandigen binnen zes of zeven weken
Gisteren heb ik l'Honneur[4] gezien. De dagbladschrijvers (hoe! hoe!!...) schijten daarop, maar ik vind dat een meesterwerk. Zal u daarover zotpraten.
Uw brief heb ik uitgezogen "ainsi que sugcerais substantificque mouelle de quelque os medullare" (Rabelais).[5] Ik wacht u met ongeduld, zal u onderhanden nemen, en genezen zult ge van hier wegtrekken.
Zeus bescherme u.
Pol van [[In plaats van de handtekening staat er een getekend varkentje met een koksmuts op en belletjes aan de staart.]]
Handshake van Jacques Dw[elshauvers]
Annotations
[1] Dinsdag 10 maart. De brief is waarschijnlijk door De Bom achteraf verkeerd gedateerd. Normaliter zou men als datum bovenaan op de brief 9 maart 1891 verwachten, vermits Vermeylen hier spreekt over "morgen dinsdag" en dit, zonder enige twijfel, 10 maart is.
[2] Henrik Ibsen, Les revenants. Drame familial en trois actes, traduit par R. Darzens, Parijs, Tresse et Stock, 1890. Men speelde dit drama van Ibsen op 9, 10, 11 en 12 maart. De laatste voorstelling was een extra vertoning (zie La chronique van 11 maart 1891). Een zeer lovende bespreking van Les revenants vindt men in hetzelfde nummer van La chronique en in L'art moderne, XI, nr. 11 (15 maart 1891), p. 86-87.
[3] Georges Ancey, L'école des veufs (1889). Het stuk werd aangekondigd in de reeks voorstellingen van de laatste te Parijs gespeelde stukken die het Théâtre-Libre in het Théâtre du Parc zou brengen. Zie La chronique van 16 jan. 1891. Het werd te elfder ure vervangen door La tante Léontine, vaudeville pessimiste van M. Boniface en Ed. Bodin.
[4] Op vrijdag 6, zaterdag 7 en zondag 8 maart speelde het Théâtre-Libre Jeune premier, een eenakter van Paul Ginisty en L'honneur van Henri Fèvre. Zie La chronique (6, 7 en 8 maart 1891).
[5] Allusie op een deel uit Rabelais' inleiding (Prologue de l'auteur) van Gargantua (1534). Het is een aanpassing van de zin die voorkomt in Gargantua en waarin Rabelais de aandacht van de lezer vestigde op de manier waarop een hond een been langdurig besnuffelt om er ten slotte het merg uit te zuigen. Rabelais nodigt de lezer uit hetzelfde te doen met zijn boeken: "A l'exemple d'icelluy vous convient estre saiges pour fleurer, sentir et estimer ces beaulx livres de haulte gresse, légiers au prochaz et hardiz à la rencontre; puis, par curieuse leçon et méditation fréquente, rompre l'os et sugcer la sustantificque mouelle..." Op te merken valt dat Vermeylen — die nochtans "substantificque" in plaats van "sustantificque" schrijft, hetgeen zeer dikwijls gebeurt bij het citeren van deze zin, — dan toch de oudere schrijfwijze van het werkwoord "sugcer" bewaart, wat getuigt van een goede kennis van deze tekst. Nochtans zou Rabelais zelf "sugcerois" geschreven hebben. We danken deze informatie aan Prof. Dr. M. de Grève (R.U.G. fac. van Letteren en Wijsbegeerte, seminarie voor Franse literatuur).
