Mijn lieve de Bom!
Daar het mij van ambtswege[1] niet geoorloofd is morgen vroeg de droeve plechtigheid bij te wonen,[2] kan ik niet nalaten u, beter dan met zoo'n koude, formalistische visite-kaart, in eenige regelen te verzekeren, dat ik met Uwe achtbare familie, en vooral met Uwe beide, mij bekende broeders,[3] en u zelven, van harte deel in het onherstelbaar verlies, dat U allen trof.
Wees gij zoo goed, de tolk mijner oprechte gevoelens te wezen bij al de uwen!
Hopende, dat de zwarte wolk der treurnis haar schaduw niet al te somber op uwe achtbare familie moge afwerpen, dat — zoo deze wensch geen ontheiliging is! — de vroede rede het in opstand gekomen gevoel van lieverlede moge tot bedaren brengen,
ben ik, van U en de uwen,
met achting en vriendschap,
de toegenegen
PoldeMont
20 Maart 1891.
Annotations
[1] Pol de Mont was sedert sept. 1882 leraar Nederlands, geschiedenis en aardrijkskunde aan het atheneum te Antwerpen. Zie George Meir, Pol de Mont. Een studie over zijn leven en zijn werk (Antwerpen, De Sikkel en Amsterdam, De Spieghel, 1932), p. 114 e.v.
[3] Wellicht Joris en Willem de Bom, die hij beiden als leden van het Antwerpse Taalverbond kende. Zie de 'Lijst der leden van het Taalverbond', in: Maanblad van het Taalverbond, II, nr. 1-2 (12 april 1891), p. 13-16.
