6 Nov[ember] 91
Houwe!
Hoe is 't leven in Antwerpen? Spaar tien centiemen, en schrijf me eenige aufmunterende regels. Ik wil de gewoonte aannemen, u alle weken een brief te zenden. Maar ge moet me antwoorden.
Ik leef hier een allerbanaalst leven. Van vrouwen en andere wijven, geen spraak meer. Geen interessante samenspraak met Jacques. Niets gelezen. Me niet eens zatgezopen. Spleen. Ik ben boos en barsch. Ik wandel door een eentonig lange, eindelooze plein, waarover de regen zwabbert.
Men begint hier ook het artikel Simons te lezen...[1] en mij af te takelen. Die goeie flamingantjes! Men zwaait u eerst overdreven lof naar 't hoofd, ge zijt de schrijver der toekomst, "de rijkbegaafde dichter, die zooveel belooft", enz. Eens schrijft die rijkbegaafde jongeling een psychologische studie in den Spect[ator] of een naturalistische novelle in den N[ieuwen Gids].[2] De critiek vindt dat de rijkbegaafde jongeling toch wat beter werk zal kunnen uitrichten dan zijn voorgangers. Maar dan, op eens, groot geschreeuw: dat ketje, dat men wat aanprikkelde "omdat er toch iets in stak", zou nu over het lijf van zijn voorgangers willen heenstappan!!! En al de onmachtigen laten den jongen kerel schieten, want ze hebben gezien dat hij niet meer tot hun ras behoort.
Zoo is 't gebeurd met u. Ik dacht dat ze mij zouden gerust laten: ik heb nog niets geschreven & ben nog zeer onschadelijk. — Ik heb dus het recht verwonderd te zijn, als ik hoor dat men mij hier "zeer pretentieus" vindt, dat "Simons zich heeft laten mystifieeren door drie jonge flamingantjes" (Alfred de Smet), en dat onze vriend Lod[ewijk] De Raet
[2]
een artikel tegen Simons in den Flamingant van zondag a.s. zal plaatsen. [3] Ik heb niets meer ontvangen van Pol de Mont. Zou die ook boos op mij?? Ik schrijf hem morgen een kaart.
En Clara? Zijt ge nog altijd zoo dom als verleden week? Schrijft ge haar nog? Wat zijt ge gelukkig dat ge voor 't oogenblik geen centen hebt! (Ik ook niet — maar ik hoop iets te ontvangen rond den 15n, en zal u dan misschien geld kunnen leenen).
Gisteren was het de eerste repetitie van "Le Garde-ville à coulisse ou Les Débordements de Zuliette Crapulet". Ik hoop dat het zal goed afloopen. De vertooning zal gegeven worden den dinsdag 8 December. Ge komt dan naar Brussel. Na de vertooning, punch & zat-zooperij.[4] Ge zult kennis maken met Zulma (een naam voor een ghazel!), een jonge juffer die ons faro & lambik brengt, en waarmeê al de studenten die in de revue spelen ieverig flirteeren. Een heele geschiedenis die 'k u zal vertellen.
... Of ik u beide pooten druk! Of ik!
[[In plaats van de handtekening van Vermeylen staat een varkenssnuitje getekend.]
Annotations
[2] Allusie op Emmanuel de Bom, 'Onmachtig', in: De Nederlandsche spectator, nr. 35 (29 aug. 1891), p. 278-281 en Cyriel Buysse, 'De biezenstekker', in: De nieuwe gids, V, nr. 5 (1 juni 1890), p. 186-212.
[3] Niet gebeurd.
[4] De vertoning vond plaats op dinsdag 8 december 1891 in de zaal L'Union, Fabrieksstraat, Brussel. Zie 'Chronique des faitsdivers ! La bagarre de la rue Saint-Laurent', in: La chronique (11 dec. 1891), p. 2-3 en 'Carnet du réporter. Bagarre d'étudiants', in: L'indépendance belge (12 dec. 1891), p. 2. De revue, die blijkbaar het resultaat was van groepswerk en nooit werd gepubliceerd, was een persiflage op Shakespeares Romeo and Juliet (1594). Zie verder brief 191. De naam "Crapulet" zou dan een samentrekking zijn van het Franse "crapule" en de naam van de clan Capulet.
