02.12.1891, August Vermeylen aan Emmanuel de Bom

Indextermen Metadata

Titel: 02.12.1891, August Vermeylen aan Emmanuel de Bom

Auteur: August Vermeylen

Geadresseerde: Emmanuel de Bom

Plaats van verzending:

Datum: 1891-12-02

Brieftype: Brief, geen omslag

Afmetingen:

Fysieke bijzonderheden:

Bewaarplaats: Letterenhuis, Antwerpen, België

Collectie: V4655, nummer 61077/145

Elektronische publicatie: Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie / Centre for Scholarly Editing and Document Studies Gent © Copyright, CTB

Editeur: Bert Van Raemdonck

Promotor: Prof. dr. Yves T'Sjoen, Em. prof. dr. Anne Marie Musschoot

Dinsdag-Woensdag = middernacht!!

2 Dec[ember]

Houwe trouwe!

Ik zou u al sedert twee of drie dagen moeten geschreven hebben... Maar... ik heb nogal veel werk voor de Hoogeschool, bizondere lessen van Spaansch, ik verkwist wat tijd met mijn revue,[1] en eindelijk... Hoe zou 'k u dat wel vertellen? Ronduit gezegd: Léo is sedert vier dagen in Brussel.

Ik ben zwakker dan ik zelf dacht, kerel. Na twee maanden gevast te hebben(1) kon ik mij moeilijk verdedigen tegen zekere aanvallen van sentimentaliteit. Ik bezweek! Mea culpa!

Maar wat me verheugt: ik bemin haar niet meer. Ik heb haar misschien nooit bemind, maar nu minder dan ooit. De geveinsde liefde die 'k nu Léo moet opdisschen is maar verwarmde kost, en zij bemerkt het wel. Enfin, God beware me nog lang dien ongevaarlijken dépotoir.

Zater(dag)-nacht sliep ik met haar. De proprietaris kwam zat naar huis, en bonsde al de trappen af, — tweemaal! De tweede maal had hij een arm gebroken: hij begon te huilen, ik liep uit, en hielp hem naar zijn bed met zijn vrouw. Een pleizierige nacht.

Spreken we nu van ernstige zaken. Ik heb een brief en een boek van Simons ontvangen.[2] Hij heeft u ook waarschijnlijk "Besproken plaatsen" gezonden?[3] — Niets bizonders in den brief.

Ik laat mijn plan van: Buiten 't Leven wat rusten. Morgen moet ik het aan Jacques lezen. — Ik schrijf nu een werk over de pamfletten van 1600 en 1601 ("Staten-Generaal" van Albertus [2] en Isabella). Dat kost me colossaal veel werk in Bibliotheek en Archieven, maar 't is niet te vervelend. (Ik zal dat missch[ien] in Ned[erlandsch] Museum plaatsen).[4]

Ik moet nu alle dagen naar de repetitie van "Le Garde-ville à coulisse". Ik hoop dat het goed zal afloopen. Het zou me oneindig veel genoegen aandoen u wat in Brussel te zien: de vertooning van Dinsdag a.s. is een uitmuntende gelegenheid. Is het besloten? Om welk uur komt ge aan?

Ik dacht u zeer veel te schrijven, maar ik weet waarlijk niet wat ik u nog meer kan vertellen. Indien ge mij belooft naar Brussel te komen, schrijf ik u vrijdag een langen brief. Komt ge niet, dan word ik boos, & dan ontvangt ge niets meer, nà!

(1) Ik heb wel ééns gepoept, maar zonder sentimentaliteit!

De handdruk van weleer

[[In plaats van zijn handtekening te zetten, tekende Vermeylen een varkenssnuitje, dat de volgende zin uitspreekt:]] Meer varken dan ooit!! eilaas!

Woensdag 's morgens —

Ik ontvang zooeven uwen brief.[5] Schrijf me rap waarom ge gelukkig zijt; ik ongelukkiglijk kan naar Antwerpen niet komen. Ik heb een les van Spaansch van drie tot vier, & dan de repetitie, waarop ik moet zijn. Schrijf me onmiddellijk & kom Dinsdag naar hier (Indien ge geen geld hebt, zal ik uwen trein betalen).

Pol van Gust

Annotations

[1] Het is niet duidelijk of Vermeylen reeds de coupletten bedoelt die hij zou schrijven voor een Vlaamse revue die in Antwerpen zou gespeeld worden (zie brief 191) of de repetities van Le garde-ville à coulisse ou Les débordements de Zuliette Crapulet die op dat ogenblik druk aan de gang waren (zie brief 187 en brief 191).

[2] De brief werd niet teruggevonden.

[3] Zie brief 195, noot 3.

[4] Niet gebeurd.

[5] De brief werd niet teruggevonden.

Register

Naam - persoon

Dwelshauvers, (Jean) Jacques (° Brussel, 1872-07-09 - ✝ Montmaur-en-Diois (Drôme), 1940-11-14)

Kunsthistoricus en militant anarchist.

Broer van Georges Dwelshauvers en gezel van Clara Köttlitz, met wie hij in 1897 een vrij huwelijk aanging. Deed beloftevolle studies aan het Koninklijk Atheneum Brussel (afd. Latijn-Grieks), waar hij A.Vermeylen leerde kennen. Studeerde 1890-92 natuurwetenschappen aan de ULB (diploma van kandidaat in juli 1892). Met een beurs van de Jacobsstichting vatte hij in oktober 1892 studies in de medicijnen aan te Bologna, samen met de latere geneesheren Herman Köttlitz en Alfred Walravens. Hij verliet Bologna in 1897, zonder de hele cyclus te hebben beëindigd.

In hetzelfde jaar begonnen de eerste strubbelingen met Gust Vermeylen, i.v.m. diens huwelijk met Gaby Brouhon en de strekking en inhoud van Van Nu en Straks. Het jaar daarop maakte hij een nieuwe reis naar Bologna en Bergamo. In het voorjaar van 1899 trok hij met Clara naar Firenze, waar hij zich voortaan geheel aan kunsthistorisch onderzoek wijdde, geboeid door de figuur van Botticelli en de kuituur van het Quattrocento. Hij zou in Firenze ook nog de toelating hebben gevraagd zich voor de eindexamens geneeskunde aan te bieden, maar legde die nooit af. Zijn verblijf in en om Firenze (afwisselend te Calamecca en te Castello), dat tot 1906 duurde, werd regelmatig onderbroken voor reizen naar het thuisland, en naar Parijs.

In 1899 werd te Antwerpen trouwens zijn zoon Lorenzo (Jean-Jacques Erasme Laurent) geboren (op de akte tekende o.m. Emmanuel de Bom als getuige), en het gezin was er officieel ingeschreven aan de Montebellostraat 3 tot 1906. In dat jaar, verhuisden zij naar Colombes bij Parijs (Boulevard Gambetta 46, niet-geregistreerde verblijfplaats). Dwelshauvers, die zich intussen Mesnil noemde (naar twee dorpjes bij Dinant, de geboortestad van zijn vaders familie), onderhield er nauwe contacten met de anarchistische en internationalistische beweging. Hij verdiende de kost met het schrijven van reisgidsen, eerst bij Hachette (o.a. de Guide Joanne - na W.O.I Guide Bleu - over Noord-Italië), nadien bij Baedeker.

Tussen 1910 en 1914 vestigde het gezin Mesnil zich te Alfort bij Parijs, waar - gezien zijn moeilijkheden met de geheime politie - evenmin een officiële inschrijving werd genoteerd. Jacques Mesnil stierf in niet opgehelderde omstandigheden te Montmaur, waar zijn zoon toen zou hebben gewoond; hij leed toen al enkele jaren aan een hart- en nierziekte waarvoor hij o.m. door dokter Schamelhout werd behandeld. Behalve aan Van Nu en Straks werkte hij nog mee aan Mercure de France, La société nouvelle, Ontwaking, Onze kunst, Revista d'Arte, Gazette des beaux arts, Burlington Magazine, de Parijse krant L'Humanité en het Italiaanse Avanti. Een bibliografie kan men terugvinden in de geciteerde bronnen.