4 Juli 92
De Gust vindt dat men hem op schandalige en wraakroepende wijze zwanst: had hij den Mane niet gezegd dat hij hem geen brief zou kunnen schrijven vóór den noodlottigen Dag? (18 of 19 Juli!).[1]
De Gust staat op om 4 u. 's morgens en verbeest zich 14 à 15 uren per dag. Er rest hem dus geen tijd om aan den Mane te vertellen, in rhythmisch proza, dat hij blokt, dat hij zich verveelt, dat hij een arm popje, een geschiedenisetende larve geworden is, dat hij bovendien een buis ziet glimmen in de verte, enz. enz.
Maar gij zijt heel en al onverschillig geworden. Uw kaartje maakt me boos. Leeft ge dan niet? Wanneer een brief?
Ge zult van mij niets meer hooren vóór twee weken. Dan kom ik naar Antwerpen.
Vl[aamsche School] ontvangen.[2] Het portret Carnot is een grappige vondst.[3] Buschm[ann] bekeert zich langzamerhand maar vecht tegen windmolens. Hij zit altijd nevens de zaak. Zijn stukje over de Assoc[iation pour] l'Art[4] is dom. Het artikel van Franck over Maeterlinck is zeer slecht.[5]
G[ust]
Artikel Simons[6] over Maeterlinck ontvangen. Indien gij hem schrijft, zeg hem eens dat ik hem binnen twee weken een zeer langen brief zal opzenden.
Annotations
[1] Dag van de deliberatie van Vermeylens examens. Zie brief 119.
[2] Zesde aflevering (p. 89-106).
[3] Op p. 92, bij het volgende artikel: Paul Buschmann ('P.B.'), 'Modernism in de schilderkunst', in: De Vlaamsche School, nr. V (1892), p. 91-99.
[4] Paul Buschmann ('P.B.'), 'Tentoonstellingen. L'association pour l'art', in: De Vlaamsche School, nr. V (1892), p. 101-103.
[5] Louis Franck ('F.'), 'Pelléas et Mélisande van Maurits Maeterlinck', in: De Vlaamsche School, nr. V (1892), p. 104-106.
[6] Zie brief 107bis, noot 3.
