81 rue Pachéco
Bruxelles
Belgio
< | Resultaat 602 van 1419 | > |
---|
Bruers, Emmanuel (° Schaarbeek, 1846-07-21 - ✝ Bologna,)
Arts.
Vertrok in 1865 naar Bologna, waar hij vijf jaar medicijnen studeerde. Was in 1892 hoofd van de kraamafdeling in het ziekenhuis van Bologna. Verwierf de Italiaanse nationaliteit. Uit zijn huwelijk met Pia, een Italiaanse, werden een dochter, Paolina, en twee zonen, Antonino en Gothardo, geboren.
Devriese, Alfred Edmond (° Halle (Brussel), 1864-05-22 - ✝ ? na,)
Oogarts.
Deed Atheneumstudies te Brussel. In 1882-85 met onderscheiding kandidaat wetenschappen, in 1884-86 kandidaat medicijnen (aan de ULB). Na een eerste doctoraat aan de ULB in 1886-1887, studeerde hij medicijnen verder in Bologna van 1886 tot 1889 (einddiploma). Specialiseerde zich mogelijk daarna nog als oogarts. Werd ambtshalve geschrapt te St.-Joost-ten-Node op 26/10/1901, met onbekende bestemming verdwenen.
Dwelshauvers, Georges (° Brussel, 1866-09-06 - ✝ Parijs ?/?/, 1937)
Filosoof.
Broer van Jacques Dwelshauvers. Studeerde aan de ULB. Verbleef lange tijd in Duitsland waar hij leerling was van W. Wundt (deed o.m. filosofie aan de universiteit van Heidelberg van april 1891 tot het eind van het zomersemester). Werd in 1892 te Brussel speciaal doctor in de wijsbegeerte met zijn thesis Les principes de l'idéalisme scientifique, nadat een eerste proefschrift Psychologie de l'apperception et recherches expérimentales sur l'attention. Essai de psychologie physiologique. gebaseerd op zijn onderzoekingen in het laboratorium voor experimentele psychologie van W. Wundt, op principiële gronden was geweigerd. Was achtereenvolgens hoogleraar aan de ULB (1893-1918), aan de Catalaanse Universiteit te Barcelona (1918-?) en aan het Institut Catholique te Parijs (vanaf 1925). Publiceerde studies over J. Lagneau, H. Bergson en F. Nietzsche. Interesseerde zich ook voor het toneel wat zich uitte in studies over H. Ibsen, een vertaling van Goethes Iphigenies (1903) en een bewerking van Lessings Nathan der Weise (opgevoerd in het Théâtre du Parc te Brussel, 1904); schreef zelf ook een drama Ino (1913), geïnspireerd op Oedipus koning van Sophocles.
Dwelshauvers, (Jean) Jacques (° Brussel, 1872-07-09 - ✝ Montmaur-en-Diois (Drôme), 1940-11-14)
Kunsthistoricus en militant anarchist.
Broer van Georges Dwelshauvers en gezel van Clara Köttlitz, met wie hij in 1897 een vrij huwelijk aanging. Deed beloftevolle studies aan het Koninklijk Atheneum Brussel (afd. Latijn-Grieks), waar hij A.Vermeylen leerde kennen. Studeerde 1890-92 natuurwetenschappen aan de ULB (diploma van kandidaat in juli 1892). Met een beurs van de Jacobsstichting vatte hij in oktober 1892 studies in de medicijnen aan te Bologna, samen met de latere geneesheren Herman Köttlitz en Alfred Walravens. Hij verliet Bologna in 1897, zonder de hele cyclus te hebben beëindigd.
In hetzelfde jaar begonnen de eerste strubbelingen met Gust Vermeylen, i.v.m. diens huwelijk met Gaby Brouhon en de strekking en inhoud van Van Nu en Straks. Het jaar daarop maakte hij een nieuwe reis naar Bologna en Bergamo. In het voorjaar van 1899 trok hij met Clara naar Firenze, waar hij zich voortaan geheel aan kunsthistorisch onderzoek wijdde, geboeid door de figuur van Botticelli en de kuituur van het Quattrocento. Hij zou in Firenze ook nog de toelating hebben gevraagd zich voor de eindexamens geneeskunde aan te bieden, maar legde die nooit af. Zijn verblijf in en om Firenze (afwisselend te Calamecca en te Castello), dat tot 1906 duurde, werd regelmatig onderbroken voor reizen naar het thuisland, en naar Parijs.
In 1899 werd te Antwerpen trouwens zijn zoon Lorenzo (Jean-Jacques Erasme Laurent) geboren (op de akte tekende o.m. Emmanuel de Bom als getuige), en het gezin was er officieel ingeschreven aan de Montebellostraat 3 tot 1906. In dat jaar, verhuisden zij naar Colombes bij Parijs (Boulevard Gambetta 46, niet-geregistreerde verblijfplaats). Dwelshauvers, die zich intussen Mesnil noemde (naar twee dorpjes bij Dinant, de geboortestad van zijn vaders familie), onderhield er nauwe contacten met de anarchistische en internationalistische beweging. Hij verdiende de kost met het schrijven van reisgidsen, eerst bij Hachette (o.a. de Guide Joanne - na W.O.I Guide Bleu - over Noord-Italië), nadien bij Baedeker.
Tussen 1910 en 1914 vestigde het gezin Mesnil zich te Alfort bij Parijs, waar - gezien zijn moeilijkheden met de geheime politie - evenmin een officiële inschrijving werd genoteerd. Jacques Mesnil stierf in niet opgehelderde omstandigheden te Montmaur, waar zijn zoon toen zou hebben gewoond; hij leed toen al enkele jaren aan een hart- en nierziekte waarvoor hij o.m. door dokter Schamelhout werd behandeld. Behalve aan Van Nu en Straks werkte hij nog mee aan Mercure de France, La société nouvelle, Ontwaking, Onze kunst, Revista d'Arte, Gazette des beaux arts, Burlington Magazine, de Parijse krant L'Humanité en het Italiaanse Avanti. Een bibliografie kan men terugvinden in de geciteerde bronnen.
Koettlitz, Bugène Emile Jean (° Stettin (Pommeren; thans Szczecin, Polen), 1870-01-29 - ✝ Ukkel, 1946-04-26)
Burgerlijk ingenieur en musicus.
Broer van o.m. Clara en Hermann Köttlitz. Studeerde van 1888 tot 1894 aan de ULB. Woonde in 1898 te Bergamo (Italië); Jacques Dwelshauvers zou er vanaf juni van dat jaar tijdens zijn studieverblijf hebben gelogeerd.
Koettlitz, Hermann (° Brussel, 1871-11-09 - ✝ Ukkel, 1950-03-27)
Geneesheer-chirurg.
Broer van Clara en Eugène Köttlitz. Studiegenoot van Frits Sano, Jacques Mesnil en A.Vermeylen aan de ULB. Verbleef ook met J.Dwelshauvers en A.Walravens vijf jaar (1892 tot 1896) in Bologna als beursstudent van de Jean Jacobsstichting. Promoveerde in 1908 te Brussel tot 'docteur spécial en sciences medico-chirurgicales'.
Moens, Alexis Jean Baptiste (° Brussel, 1860-11-27 - ✝ Elsene, 1943-12-20)
Drukker en boekhandelaar te Brussel.
Nam handel en drukkerij over van zijn vader Jean Baptiste Philippe Constant (Doornik 1833 - Brussel 1908). De firma, die o.a. het blad van de liberale ULB-studenten L'Universitaire (1884) en La Gauche (1883) uitgaf, had haar lokalen aan de Wolstraat 48. Alexis Moens zelf woonde aan de Bortiergalerij 8-10. Waar de boekhandel precies gevestigd was, is niet bekend.
Popelin, Marie (° Schaarbeek, 1846-09-16 - ✝ Brussel, 1913-06-05)
Juriste.
Werd na haar studies aan de normaalschool lerares. In 1875 directrice van de vrije (liberale) middelbare meisjesschool van Mons en, na andere bestuursfuncties, in 1882 directrice van de middelbare school te Laken. Hetzelfde jaar vatte zij aan de ULB studies in de filosofie aan, en in 1884 in de rechten, waarin ze in 1888 het doctoraat behaalde. Enkele maanden later werd ze geweigerd als advocate bij de Brusselse balie (op grond van een discriminerende wetgeving die pas in 1922 werd aangepast); ze ging in cassatie, waar de eerste beslissing werd bekrachtigd. In 1889 nam ze deel aan twee feministische congressen te Parijs.
Na een reeks toespraken in het land, richtte ze in april 1892 met o.m. Isala van Diest (eerste vrouwelijke arts in België) de Ligue Belge du Droit des Femmes op, die in 1897 en 1912 tweemaal een Internationaal Feministisch Congres organiseerde te Brussel (op het tweede kon men vaststellen dat tal van programmapunten intussen bij wet waren verwezenlijkt). Popelin was ook mede-oprichtster en redactrice van La Ligue - Organe belge du Droit des Femmes, een driemaandelijks tijdschrift dat van januari 1893 tot 1914 verscheen.
Raet, Lodewijk De (° Brussel, 1870-02-17 - ✝ Vorst (Brussel), 1914-11-24)
Economist.
Studiegenoot van A.Vermeylen en J.Dwelshauvers op het Brussels Atheneum en aan de ULB, medestudent van J.Dwelshauvers, A.Walravens en H.Köttlitz in het Collegio dei Fiammenghi in Bologna (J.Jacobsstichting) in 1892-1893.
Art Moderne, L' (° 1881 - ✝ 1914)
Brussels artistiek weekblad.
Werd, zoals ook La jeune Belgique, bij Wwe Monnom gedrukt. Opgericht door de advocaat Edmond Picard, die toen werd beschouwd als de geestelijke leider van de Brusselse progressieve jongeren. Samen met Octave Maus, de bezieler van de kunstenaarskring Les XX (1884 - 1893), verdedigde hij in l'Art moderne o.m. het impressionisme en het wagnerisme. Het tijdschrift kan in zekere zin beschouwd worden als een voorbode van Van Nu en Straks: vooral Picards uitspraak dat kunst filosofische gedachte, synthese en leven is, wijst in die richting. Medewerkers waren o.a. C.Lemonnier, E.Verhaeren (die ook in de redactie zat), G. Eekhoud, E. De Molder (later schoonzoon van Fél.Rops) en H. van de Velde.