Moergestel. Noord-Brabant.
20 Dec[ember] 92
Amice
Hartelijk dank voor je artikel over mijn persoon,[1] positieve en negatieve kwaliteiten; uit welk artikel je vriendschappelijke gevoelens ondubbelzinnig blijken; daarbij is dunkt mij je beschrijving in hoofdzaak juist, enkele détails dragen niet den stempel van nauwkeurigheid, doch dit is zeer vergefelijk in aanmerking genomen den lange tijd dat er reeds over heengegaan is sedert de Hofstraat[2] getuige was van onze bacchanaliën. Jammer dat door de samenloop der omstandigheden die "combinazione artistica" voor het oogenblik uit elkaar gevallen schijnt.[3] Onlangs was ik één dagje in Antwerpen maar had niet het gelukkig toeval je te ontmoeten, noch den tijd om je op te zoeken. Ik ontving een inteekenbiljet van "Nu en Straks" maar teeken er niet op in omdat ik stellig van plan ben mij geheel van die richting af te scheiden, niet omdat ik die onvoorwaardelijk afkeur evenmin als heele enkele dingen annex "de Nieuwe Gids["], en veele onder de schilders der nieuwere school,[4] maar omdat ik overtuigd ben dat mijn temperament een geheel andere is, en ik mij zonder zijpaden in te slaan, in een andere weg met de meest mogelijke spoed en volharding moet voortgaan om succes te blijven behouden. Het schilderij dat ik nu gemaakt heb is overeenstemmig de opvatting van H[enri] de Braekeleer, en, hoop ik, in staat om de toorn van Haagsche symbolisten gaande te maken; ik exposeer het in den Haag bij de Holl[andsche] afdeeling voor Chicago bestemd.[5] Ik begin sterk de meening te koesteren dat om een schilderij, als ensemble goed in elkaar te zetten, het pointillé een uitstekende methode is; of liever dat elk procédé te verdedigen valt, en dit ook; trouwens die strijd tegen pointillisten in België heb ik al lang kinderachtig en bekrompen gevonden. Ten slotte wensch ik hierop neer te komen, dat, alhoewel de dubbeltjes mij daartoe niet
[2]
de gemakkelijkheid zullen verleenen, aangezien die in de lichtelaaie vlam van mijne liefde, gauw zullen smelten, ik mijne vaan omhoog zal houden en ieder die er met zijn vuile pooten aankomt een trap onder zijn klooten kan krijgen. Ik heb gezegd. En je hierbij in gedachten de hand drukkende, blijf ik voorloopig je vriend
Arthur Briët
Saïdja, ha! ha! ha![6]
[[Tekening van een kennelijk Afrikaanse persoon]]
Annotations
[1] Emmanuel de Bom, 'Arthur Briët', in: De Vlaamsche School, nr. V, (1892), p. 181-183.
[2] Zie brief 15, noot 1 en noot 6 en brief 22, noot 6; zie ook brief 133 (1891), noot 6 en brief 216 (1891), noot 6.
[3] De 'combinazione artistica' van anti-academische schilders (zie [2]), viel uiteen op grond van innerlijke tegenstellingen. Zie Zie brief 237 en F. van den Wijngaert, 'De schilderkunst in de XIXde eeuw', in: Bouwstoffen van de Geschiedenis van Antwerpen in de XIXde eeuw (Antwerpen, Lloyd Anversois, 1964), p. 303-330.
[4] De nieuwe school vond in Antwerpen haar uitdrukking in groepen zoals de XIII, Als Ik Kan en de Association pour l'Art.
[5] Deze tentoonstelling is niet doorgegaan. Zie Jan Veth ('V.'), 'Aanteekeningen Schilderkunst', in: De Amsterdammer. Weekblad voor Nederland, 813, 22 jan. 1893, p. 3: 'De voor Chicago bestemde collectie Hollandsche schilderijen enz., zal niet voor haar vertrek, in Pulchri worden geëxpozeerd, omdat de zaal er bij lange na niet groot genoeg voor zou zijn.'. In Chicago vond de wereldtentoonstelling van 1893 plaats. Of Arthur Briët daaraan heeft meegewerkt, werd niet achterhaald.
