<Resultaat 787 van 1419

>

Er ligt in uw schrijven, houwe, een bitterheid die me plaagt. Er is niets dat ons van elkander vervreemdt, schijnt me.
Ik ben misschien "de houwe van eertijds" niet meer. Maar de nieuwe houwe, van nu, (dien ge nog niet kent) heeft meer dan één aanrakingspunt met den houwen Mane. Die "nuë" houwe is min dan ooit van u vervreemd.
En ge weet niet hoe ge mij verveelt & verdriet met te spreken van "den savanten, onder-Bourgets priegelenden deMeere" (helaas!).[1]
Ja, 't is waar, ik vertel u niet meer van mijn innig leven. En ziehier de echte reden. den Zondag avond schrijf ik aan Jacques, & ik ben te lui om tweemaal hetzelfde te schrijven. Ik wil mij niet excuseeren, die reden die 'k u opgeef is misschien heel slecht, maar ik verzeker u dat ze de éénige is.
En gij ook hebt me niet veel geschreven "van daarbinnen"... Er is dit jaar, van u tot mij, een zeker wantrouwen: gij gelooft dat ik u inferieur acht, dat ik uwe kunst niet meer waardeer, enz. Wanneer ik een stuk van u slecht vind denkt ge dat ik uw kunst misprijs. En wanneer ik er goed van spreek (dat altijd gemeend is, dat weet ge zoo wel als ik), beweert ge dat ik zoo handel alleen om u content te stellen, alsof ik wilde zeggen: Enfin, de Mane heeft 's iets goeds gemaakt: zoo 'n rariteit verdient heel veel lof!
De waarheid is: dat ik tegenwoordig heel weinig dingen waardeer (in de letterkunde), & vooral niet mijn werk. B.v. wanneer ik schreef van onder-Bourgets[2] dacht ik veel meer aan "Heimwee" dan aan Blonde Gedachten. Een brief aan Jacques geschreven kon hiervan getuige zijn.
Ik voel wel dat we weer eens innig met elkaar moesten praten.
Ik heb u heel veel dingen te zeggen, & kan u dat allemaal niet schrijven, dat zou me twee à drie uren vergen. En ik kàn niet, ik kàn niet, [2] ik kan nìet! Denk toch dat mijn exaam binnen één maand plaats grijpt. Ik heb bijna alles te leeren, veel meer dan ik eerst dacht. Dezen nacht heb ik vier uren geslapen, & de vorigen nacht vijf. Ge verstaat toch dat ik dan niet de minste lust gevoel om van mijn... zieleleven te vertellen!
Er is maar één ding dat u kan genezen: werk. Indien ge op dit oogenblik niet kunt schrijven, studeer dan de philosophie van Leibnitz of de kunst der Assyriërs of de theorieën der scheikunde of metallurgie of wat ge ook wilt, maar span u aan een werk. Zoo alleen kan men leven.
Ik zal waarschijnlijk Maandag naar Calmpthout gaan, om dat 3e nr.[2]. Ik ga hier weg om 6,10 & ben bij Van de V[elde] om 8.11. Ik geloof dat we den héélen dag dóor zullen moeten werken (Ik dacht eerst twee dagen te blijven, maar dat is me bepaald onmogelijk).
Ik zal trachten zoo vroeg mogelijk naar Antwerpen terug te komen, maar vrees dat we niet veel zullen kunnen spreken. Indien ge mij Maandag niet ziet (ik zal u in ieder geval verwittigen), moet ge toekomende week naar Brussel overkomen (liever in de week dan 's Zondags, indien 't mogelijk is, want ik heb lust om met u wat naar buiten te gaan wandelen, & val niet graag op zondagsvolk).
Indien ik nu zeer dapper doorwerk kan ik twee dagen uitrusten toekomende week (indien dat uitrusten mag heeten, het 3e nr samenstellen!). Dat doet me zooveel niet, één dag te verliezen voor mijn studie, maar niets is zoo vervelend als die studie iederen dag te moeten onderbreken voor één of twee uren. Ik antwoord alleen op de brieven waarop ik moet antwoorden.
Het is dus goed begrepen: indien ik Maandag in Antwerpen niet kan blijven komt ge naar Brussel eenige dagen later.
Ik sluit zonder te herlezen, met den handdruk van den houwe
G[ust]
omkeeren
Hebt gij het nr van Ruef.[3]
Wilt ge mij twee nrs van Tybaert afzenden? Ik zal u die betalen in postzegels, die ge zult gebruiken met me te schrijven, want om brieven te lezen heb ik nog wel tijd.

Annotations

[1] A.V. de Meere is het pseudoniem waaronder August Vermeylen het essay 'Aantekeningen over een hedendaagse richting' publiceerde in Van Nu en Straks (2, [1893], p. 9-16). Zie brief 104, noot 1.
[3] Zie de 2de alinea van brief 149.

Register

Naam - persoon

Bom, Emmanuel Karel De (° Antwerpen, 1868-11-09 - ✝ Kalmthout, 1953-04-14)

Bibliothecaris, journalist en schrijver. Medeoprichter van Van Nu en Straks. Gehuwd met Nora Aulit op 24/08/1901 in Antwerpen.

Bourget, Paul (° Amiens, 1852 - ✝ Parijs, 1935)

Schrijver en criticus.

Dwelshauvers, (Jean) Jacques (° Brussel, 1872-07-09 - ✝ Montmaur-en-Diois (Drôme), 1940-11-14)

Kunsthistoricus en militant anarchist.

Broer van Georges Dwelshauvers en gezel van Clara Köttlitz, met wie hij in 1897 een vrij huwelijk aanging. Deed beloftevolle studies aan het Koninklijk Atheneum Brussel (afd. Latijn-Grieks), waar hij A.Vermeylen leerde kennen. Studeerde 1890-92 natuurwetenschappen aan de ULB (diploma van kandidaat in juli 1892). Met een beurs van de Jacobsstichting vatte hij in oktober 1892 studies in de medicijnen aan te Bologna, samen met de latere geneesheren Herman Köttlitz en Alfred Walravens. Hij verliet Bologna in 1897, zonder de hele cyclus te hebben beëindigd.

In hetzelfde jaar begonnen de eerste strubbelingen met Gust Vermeylen, i.v.m. diens huwelijk met Gaby Brouhon en de strekking en inhoud van Van Nu en Straks. Het jaar daarop maakte hij een nieuwe reis naar Bologna en Bergamo. In het voorjaar van 1899 trok hij met Clara naar Firenze, waar hij zich voortaan geheel aan kunsthistorisch onderzoek wijdde, geboeid door de figuur van Botticelli en de kuituur van het Quattrocento. Hij zou in Firenze ook nog de toelating hebben gevraagd zich voor de eindexamens geneeskunde aan te bieden, maar legde die nooit af. Zijn verblijf in en om Firenze (afwisselend te Calamecca en te Castello), dat tot 1906 duurde, werd regelmatig onderbroken voor reizen naar het thuisland, en naar Parijs.

In 1899 werd te Antwerpen trouwens zijn zoon Lorenzo (Jean-Jacques Erasme Laurent) geboren (op de akte tekende o.m. Emmanuel de Bom als getuige), en het gezin was er officieel ingeschreven aan de Montebellostraat 3 tot 1906. In dat jaar, verhuisden zij naar Colombes bij Parijs (Boulevard Gambetta 46, niet-geregistreerde verblijfplaats). Dwelshauvers, die zich intussen Mesnil noemde (naar twee dorpjes bij Dinant, de geboortestad van zijn vaders familie), onderhield er nauwe contacten met de anarchistische en internationalistische beweging. Hij verdiende de kost met het schrijven van reisgidsen, eerst bij Hachette (o.a. de Guide Joanne - na W.O.I Guide Bleu - over Noord-Italië), nadien bij Baedeker.

Tussen 1910 en 1914 vestigde het gezin Mesnil zich te Alfort bij Parijs, waar - gezien zijn moeilijkheden met de geheime politie - evenmin een officiële inschrijving werd genoteerd. Jacques Mesnil stierf in niet opgehelderde omstandigheden te Montmaur, waar zijn zoon toen zou hebben gewoond; hij leed toen al enkele jaren aan een hart- en nierziekte waarvoor hij o.m. door dokter Schamelhout werd behandeld. Behalve aan Van Nu en Straks werkte hij nog mee aan Mercure de France, La société nouvelle, Ontwaking, Onze kunst, Revista d'Arte, Gazette des beaux arts, Burlington Magazine, de Parijse krant L'Humanité en het Italiaanse Avanti. Een bibliografie kan men terugvinden in de geciteerde bronnen.

Velde, Henry Clemens Van De (° Antwerpen, 1863-04-02 - ✝ Zürich, 1957-10-25)

Architect, schilder, sierkunstenaar en essayist. Medeoprichter van Van Nu en Straks. In 1894 gehuwd met Maria Sèthe.

Vermeylen, August. (° Brussel, 1872-05-12 - ✝ Ukkel, 1945-01-10)

Hoogleraar, kunsthistoricus en schrijver. Medeoprichter van Van Nu en Straks. Gehuwd met Gabrielle Josephine Pauline Brouhon op 21/09/1897.

Titel - krant/tijdschrift

Tybaert De Kater. Weekblad Voor Verstandige Lieden, Opgesteld Door Zeven Filosofen (° 1890 - ✝ 1960)

'Weekblad voor Verstandige Lieden, Opgesteld door Zeven Filosofen'.

Antwerps Vlaamsgezind hekelblad, opgericht door Lodewijk Jannssen<, L. Krinkels werkte er meer dan dertig jaar aan mee.