5 December
Beste Vrienden alle twee!
't En is niet voor 't eene of voor 't andere dat we tot op heden schrijve-loos bleven, maar 't is omdat
7e December
Ziede wel! 'k Heb er weêr moeten uitscheiden, en der is een dag en twee nachten over geweest tot dat ik herbeginnen kon. 't Is dat we 't schromelijk lastig krijgen... Ik aan 't pennen (einde van 't jaar bij mij aan huis + Jezus-artikel[1] + nieuwe gedichten), en Mariette met het huis-houden van onzen kleinen: zijne wieg en zijn mandeken gereed maken, en zijn costumes, en de kamer van baker Julie, — en intusschen klaas-feest voor 't herstellende Madeleineke,[2] en voor de arme dutsekes van nevens de deur, en dan nog een kostelijk, een aller-kostelijkst bezoek van Miel Claus en Mevrouw Karelke Claus,[3] nu Maandag laatst, — en dat ge alle twee veel komplimenten hebt, en dat we te zamen van zomer moeten terugkeeren.
En intusschen al die goede zendingen van u die ik onbeantwoord moest laten, waarde Mane: uw artikel over Cath-van Rennes-de-blond-gekuifde,[4] uw (zeer goed en magnifiek-geïllustreerd) artikel over de boekententoonstelling[5] (en Paul sprong gelijk de lammeren bij 't zien van de opdracht!!)[6] en 't stuk Rotte met die verzen van mij,[7] en nu, eindelijk, gisteren, Nora's klaas-geschenk:[8] den admirabelen jongen, die ons doet waterbekken! — Zeggen dat het voor binnen een dag of veertien is! — Intusschen houdt Mariette zich struisch, — al wordt het toch tijd dat het eindigt...
— Hebt ge Prosper v[an Langendonck]'s stuk gelezen?[9] Het heeft me zeer, zeer aangedaan. Dat is buitengemeen-diep, en, heeft het me nu ook niet beschaamd gemaakt (het is niet noodig te liegen) het heeft me toch een beetje verdriet aangedaan... omdat ik niet kán doen, in de tegenwoordige omstandigheden, dat wat hij me als mijne vollediging aanwijst...[10] Het heeft me waarlijk gelukkig gemaakt, en ik kan niet zeggen hoe dankbaar ik Prosper ben, omdat hij dat zoo goed en zoo fijn heeft gedaan... Weet ge niet waar ik hem genoegen zou meê kunnen doen?...
Ik ben niet uitverteld, — maar de rest gaat mijn weder-helft u mede-deelen:
Ja, ik ben juist een beetje ongemakkelijk! maar t' is al over!...'k Geluve d'ak honger hè, Charles is naar de kelder om een glasje porto, om mij, "en hem" te herstellen. Ik begin me stillekens aan te vervelen, ik lang na die kleine,[*] gelijk (le cerf altéré désire l'eau des fontaines”[*] en ik begin zoo slecht op mijne pikkels[*] te staan, [x]k' ben zoo rap moe! Maar wat een zagerij niet waar![*] Wat schoon kind die kleine Aulit,[11] ik hoop op ook zoo een[12]..... daar komt de porto... [afbeelding] de flesch mankt een beetje! maar smaakt toch. We drenken op uwe gezondheid.
Van harte.
Karel en Mariette
Annotations
[1] Zie brief 89, noot 3.
[3] Emile Claus was in 1886 getrouwd met Charlotte Dufaux, die hier door Van de Woestijne 'Karelke' genoemd wordt.
[4] Zie brief 91. De Bom noemt Catharina van Rennes in zijn NRC-artikel een 'rijzige blond-gekuifde dame, met flinken neus, scherpen breeën mond, en, achter haar lorgnet, twee goeiige en geestige oogstrepen, de geijkte lach op 't vriendelijk wezen'.
[5] Van de Woestijne bedoelt wellicht het volgende artikel: Emmanuel de Bom, 'De tentoonstelling van het moderne boek in het Museum PlantinMoretus te Antwerpen', in: Tijdschrift voor Boek- en Bibliotheekwezen, jrg. II, nr. 5, september-oktober 1904. De tekst is afzonderlijk uitgegeven bij De Nederlandsche Boekhandel (Antwerpen) / Martinus Nijhoff ('s-Gravenhage).
[6] Er is geen exemplaar van deze tekst teruggevonden, waarin een opdracht staat. Het lijkt erop dat Van de Woestijne hier verklapt dat hij zijn zoon Paul zal noemen.
[7] Het is niet duidelijk welk artikel Van de Woestijne bedoelt.
[8] Het valt niet te achterhalen wat Nora de Bom als Sinterklaasgeschenk naar de Van de Woestijnes heeft opgestuurd.
[9] Prosper van Langendonck, 'Het vaderhuis', in: Vlaanderen, jrg. 2, nr. 12 (december 1904), p. 568- 575.
[10] In zijn lovende artikel over Het vader-huis vraagt Van Langendonck aan Van de Woestijne dat hij in zijn lezers 'de pure "zindering" zijner geheele ziel' zou doen overgaan. Hij noemt het de 'wezenlijke toekomst' van de jonge dichter om 'de algemeene menschelijke onderwerpen' rechtstreeks aan te durven en 'tot groote menschenkunst' te verwerken.
[*] 'Ik lang na die kleine': ik verlang naar die kleine.
[*] 'Comme le cerf altéré désire l'eau des fontaines': tweede vers uit de psalm die in de Nederlandse Statenbijbel nummer 42 kreeg, en die vertaald is als 'Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen'. Het vervolg van dat vers luidt: 'alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God!'
[*] 'Pikkels': poten, (onstabiele) benen.
[*] 'Zagerij': gezeur.
[11] Het is onduidelijk over welk kind uit de familie van Nora het hier gaat.
[12] De tweede 'e' is niet meer leesbaar door een pentekening van Van de Woestijne.
![[afbeelding]](resources/images/facsimiles/details/VNS/KVDWEDB/kvdwedb_093.jpg){kind=link}
