Karel van de Woestyne aan
Manuël de Bom: salve!
Jongen, 'k zit met mijne handen vol. Dat geeft mij een beetje werk, dat "Vlaanderen"!... Maar enfin, moet toch gedáan worden...
(Ik schrijf dit om u te doen vatten dat ik weêr ga zagen)[*]
Zeg eens, zitte-gij weêr op uwen hoogst-edelen Verdussenbak, en hebt-de geen Cappellekes meer te bezoeken?[1]
2º. Is de Montebellostraat op uwen weg naar huis, of, zoo niet, kunt gij ze op uwen weg maken?
Ziehier waarom:
Gisteren heb ik van den Berghe gezien.[2] Ik had reeds een stukje van hem voor "Vlaamsch Leven" in "Vlaanderen". En verbeeld u nu dat hij het gisteren is komen terughalen, onder voorwendsel dat hij, sedert hij 't geschreven had, een boekske gelezen had dat hem doen inzien had dat hij zich ten deele had vergist, en — nu moest hij 't ding terughebben. — Zoodat ik tegen 't Januari-nummer zonder "Wetenschappelijke kroniek" zit...
Nu moest ge eens langs Sano cito cito omloopen, en hem zeggen dat ik hem acht dagen geef om twee b[la]dz[ijden] druks voor ons te schrijven. Onderwerp: mededeelingen van 't laatste Natuur- en geneeskundig Congres te Aalst. Dring aan, Manuël, dring aan! Ah, al mijne hoop berust in u!...[3]
En dring ook aan, dring aan bij den percluusen Tanje;[4]
En dring ook aan, dring aan bij den hond Rob;[5]
En dring ook aan, o ja, op uw eigen geweten... In de laatste vergaêring van "Vlaanderen" heb ik u ondubbelzinnige blijken gegeven dat ik niet veel vertrouwen had in uwe meêwerking.[6] — Beschaam mijn twijfelen, o Manuël, en zend me vóor 9 December én een kort adviesken over Geertje de Meester, én een brokske bellettrie.[7] Toe, Manuël, beschaam mij toch!...
Zeg eens, wil-je Buysse's "Rozeken van Dalen" (een van zijn beste boeken, vind ik) en Everts' "Catastrophen" (dit vind ik minder goed.[8] Wil ik het sturen naar Vic de Meyere? Die heeft reeds Overloop's "Wintertijd["])? Ik heb ook Vermeersch zijne "Mannenwetten".[9] Wil-je, Manuël, om te bespreken, als 't past, bi appetite. (appetite, van "adpetere" = dringend aanvragen.)[10]
Hier sluit ik met het hart, maar niet met de pen. Want ik zit weêr met... een steenzweer, langs den anderen kant ditmaal; en het doet pijn, meneere![11] — Wees daar secretaris van "Vlaanderen" meê!
Ik groet u, Mariette groet u, en wij verhopen van u hetzelfde. Bonjour, Nora die wij geheel hersteld verhopen.
Wij zijn en blijven
Uw Karel en Mariette.
en een antwoordeke silvoeplee.
Annotations
[*] 'Zagen': zeuren.
[1] De Bom woonde van (ca.) 20 september 1903 tot eind 1905 in de Verdussenstraat 30 in Antwerpen. Omstreeks 1 januari 1906 verhuisde hij naar de Antwerpsche Steenweg in Cappellen. Zie Kathryn Smits, 'Een aardig bundeltje brieven'. Stijn Streuvels en Emmanuel de Bom. De briefwisseling van de jaren 1900-1914 (Kapellen, Pelckmans, 2005) p. 47.
[3] Frits Sano, die in de Antwerpse Montebellostraat woonde, ging op het verzoek van De Bom in. In het januari-nummer van 1906 verscheen zijn tekst 'Wetenschappelijke en geneeskundige belangen in Vlaanderen' in het tijdschrift Vlaanderen. De bijdrage was zelfs een stuk langer dan de gevraagde twee bladzijden (p. 35-44).
[6] 'Laatste vergaêring': zaterdag 18 november 1905. De Bom was inderdaad niet bepaald de redacteur die de meeste bijdragen leverde voor Vlaanderen, maar hij publiceerde vanaf 1906 toch geregeld kritisch werk. In 1906 was Van de Woestijne zelf met voorsprong de redacteur van wie de meeste bijdragen in het tijdschrift verschenen.
[7] Met 'Geertje de Meester' wordt Geertje, de roman van Johan de Meester bedoeld (1905). De Bom schreef er een recensie over, die pas in mei 1907 in Vlaanderen gepubliceerd zou worden (p. 198-203). De Bom leverde echter geen 'brokske bellettrie'.
[8] De Bom publiceerde in juni 1906 een bespreking over Het leven van Rozeke van Dalen in Vlaanderen: 'Jong Neerlandsch proza. Cyriel Buysse's jongste boek' (p. 260-264). Aan Catastrophen, het boek dat J. Everts (Jr.) in 1905 bij Van Dishoeck publiceerde, werd in Vlaanderen uiteindelijk geen aandacht besteed.
[9] Jef van Overloops roman Wintertijd (1905) kwam ter sprake in August Vermeylens bijdrage over 'Leven en Kunst. De roman-literatuur'. De tekst verscheen in het januari-nummer van 1906 (p. 48-49). Mannenwetten, de roman in twee delen van Gustaaf Vermeersch (1905), werd niet besproken.
[10] Zie brief 67, noot 13. De (pseudo-)etymologische verklaring van het woord 'appetite' die Van de Woestijne voor het woord opgeeft, is ironiserend bedoeld.
