Br[ussel] 25 [september] '90
Houwe,
Eerst de bijzaakjes:
Krinkels heeft me een langen brief geschreven. Ik heb hem dezen namiddag ook een epistel gestuurd, en dezen morgend ontving hij mijn artikel.[1] Ik heb hier voor "Ons Tooneel" gewerkt, en heb onder and[ere nummers] willen plaatsen in "de Distel". Eenvoudige naïveteit: ik had gemakkelijker een mummie van Gizeh geabonneerd dan al die distelvretende philisters in 't algemeen en de kruidenier– en saterachtige T'Sjoen in 't bizonder[2] (hij weze verdoemd in de eeuwigheid der eeuwigheden, de ploert!!!)[3]
A propos... waar is uw broer op eens ingekropen toen ik hem hier ontmoette over eenige dagen?[4] Plots verdwenen als rook, terwijl ik met een vriend sprak! Ik heb drie of vier straten doorgeloopen, vruchteloos. Ik dacht hem thuis te brengen om met mij te soupeeren: wêeral een verloren illusie!
En nu, van 't voornaamste:
Ge komt zondag 5n Oct[ober] naar Brussel!! Hoerra! hoezee!! Jochei!!! Dat maakt me zoo gelukkig dat ik wel zou T'Sjoen kussen!
Ik hoop dat ge ten minste éen dag congé vraagt. Ik laat u in ieder geval niet los vóor maandag laat of dinsdag vroeg.
Heb reeds voor alles gezorgd. We gaan het Salon zien (maandag 's morg[ens], anders is er te veel volk), alsook de tentoonstelling van de Plein[5] (waar we enkel de beeldhouwkunst gezien hebben). Ge leest mij uw' vier akten[6] (zondag achtern[oen]). Ik heb al de fauteuils gereed gezet, en wacht uw gewrocht af met een elektrisch ongeduld. Zondag gaan we naar den eenen of anderen schouwburg, — en maandag naar het Parc[7] (en in eene eerste logie nogal, mijnheer!) Dan zullen we nog.... maar neen: de lijst der feestelikheden zou te lang zijn!
Ik zal u ook misschien iets te lezen hebben. Deze week schrijf ik nog een artikel voor de Vlaamsche School.[8]
Ik heb in den nacht (ik had tandpijn en kon niet slapen) een colossaal plan gebroeid voor de herboring van "Vrije Kunst". Ik durf het u niet schrijven. O! de illusie der Jeugd!!!
Heb u lief
Gust.
Annotations
[1] August Vermeylen, 'Zedelijkheid. Enkele nota's', in: Ons Tooneel, jrg. I, nr. 4 (5 oktober 1890).
[2] Vermeylen bedoelt Emiel Hendrik T'Sjoen. Hij was niet alleen medestichter van De Distel maar trad tijdens zittingen ook meermaals op als voorzitter of secretaris. Hij vertegenwoordigde De Distel ook binnen het Taalverbond.
[3] Vermeylen, die hier De Distel afkraakt, was nog voorzitter van dit kunstgenootschap tijdens de zitting van 20 september 1890. Samen met Johan Kesler en Emiel T'Sjoen besprak hij tijdens die zitting het artikel dat Jan Brans in de Nederlandsche Kunst– en Dichthalle gepubliceerd had (jrg. XIII, nr. 1, 1890, p. 33–41), over Jacob Campo Weyerman, en opnieuw met Johan Kesler besprak hij vier sonnetten van Leonard Buyst.
De verhouding van Vermeylen tot De Distel is altijd dubbelzinnig geweest. In 1897 was hij, ondanks zijn plaats in de beweging van Van Nu en Straks, nog lid van De Distel. Zie daarover T. Oegema van der Wal, Herman Teirlinck (Brussel – Den Haag, A. Manteau, 1965), p. 63.
Deze versie staat misschien in tegenstelling met Vermeylens aanvraag tot ontslag in een briefkaart die gedateerd is op 6 november 1894 en gericht is aan Emiel T'Sjoen (AMVC Letterenhuis, V 4655/B, 38158/4). Als reden voor zijn ontslag gaf Vermeylen zijn vestiging te Berlijn. Zie ook de documentatie over De Distel in het AMVC Letterenhuis 531/D), meer bepaald het verslag van de zitting van 10 november 1894.
[4] Het is niet duidelijk welke broer van Emmanuel de Bom wordt bedoeld.
[5] 'Het Salon': zie brief 83, noot 6. 'De Plein': niet teruggevonden. Maakte misschien deel uit van het Salon.
[6] Madame van Reusel. Zie brief 82, noot 5.
[8] August Vermeylen, 'De driejaarlijksche tentoonstelling van beeldende kunsten te Brussel', in: De Vlaamsche School, nr. III (1890), p. 155.
